Początkowo był zastępcą mjr. Jana Piwnika „Ponurego”, później sam objął dowództwo zgrupowań świętokrzyskich AK. Po wojnie przedostał się przez granicę i poprzez Czechosłowację i Niemcy Zachodnie dotarł do Wielkiej Brytanii. Zmarł samotnie na emigracji 24 marca 1976 r. Eugeniusz Kaszyński przyszedł na świat 22 sierpnia 1909 r. w Łodzi. Uczęszczał do II Państwowego Liceum i Gimnazjum im. I Prezydenta RP Gabriela Narutowicza, gdzie 1931 r. zdał maturę. Po ukończeniu w 1932 r. podchorążówki w Biedrusku pod Poznaniem odbywał służbę wojskową w 31. Pułku Strzelców Kaniowskich w Łodzi, a później w 49. Pułku Piechoty Strzelców Huculskich w Kołomyi. Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach Batalionu Obrony Narodowej „Stryj” w ramach Armii „Karpaty”. Po przejściu granicy polsko-węgierskiej w połowie września 1939 r. trafił do obozu dla internowanych. Jesienią przedostał się do Francji, gdzie przydzielono go jako dowódcę plutonu piechoty do 8 Pułku Piechoty. Po kapitulacji Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii. Tam wstąpił do 4 Brygady Kadrowej Strzelców, a następnie 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej pod dowództwem płk. Stanisława Sosabowskiego, zostając instruktorem w ośrodku spadochronowym. Po przejściu kursu dla cichociemnych w sierpniu 1942 r. został zaprzysiężony do Armii Krajowej. Na początku października tego roku został zrzucony do Polski. Do końca listopada przebywał w Warszawie, gdzie otrzymał przydział do Komendy Okręgu Radomsko-Kieleckiego AK. Od grudnia 1942 do kwietnia 1943 r. był oficerem technicznym w Związku Odwetu i jednocześnie inspektorem dywersji Kedywu Komendy Okręgu. Odpowiadał za organizowanie patroli dywersyjnych i szkolenie żołnierzy. Latem 1943 r. został zastępcą Jana Piwnika „Ponurego” oraz komendantem Zgrupowania nr 1 w ramach Świętokrzyskich Zgrupowań AK. Jego baza znajdowała się na wzgórzu Wykus, a następnie w okolicach Pasma Jeleniowskiego. Po przeniesieniu „Ponurego” na Nowogródczyznę z początkiem stycznia 1944 r. objął dowództwo nad całością Zgrupowań Świętokrzyskich AK. W czasie koncentracji przed akcją Burza został dowódcą I batalionu 2 Pułku Piechoty Legionów AK, a w październiku 1944 r. dowódcą 2 pp. Leg. AK. Przeszedł cały szlak bojowy pułku. Dowodził wieloma akcjami i starciami bojowymi do listopada 1944 r., kiedy oddział został ostatecznie rozformowany. Po rozwiązaniu AK wyjechał do Warszawy, a następnie do Krakowa. Latem 1945 r. przedostał się przez granicę i poprzez Czechosłowację dotarł do Niemiec Zachodnich. Wraz ze stacjonującą tam 1 Samodzielną Brygadą Spadochronową powrócił w październiku 1946 r. do Wielkiej Brytanii. Zamieszkał w Londynie, aby się utrzymać, ciężko pracował fizycznie. Chory na schizofrenię często przebywał w szpitalach. Zmarł w samotności 24 marca 1976 r. Zgodnie z jego wolą prochy zostały sprowadzone do Polski w 1993 r. i złożone przy kapliczce na Wykusie. Mjr Eugeniusz Kaszyński został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy, dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Dziś mija 40. rocznica jego śmierci. opr. Paweł Brojek