O trudnej sytuacji chrześcijan w Turcji alarmują współpracownicy organizacji Open Doors. W państwie aktywnie negocjującym swoje członkostwo w Unii Europejskiej oficjalnie panuje wolność religijna i równocześnie trwa prześladowanie chrześcijan.

Eksterminacja fizyczna wyznawców Chrystusa w XX wieku na terenach gdzie znajduje się kolebka chrześcijaństwa spowodowała gwałtowny zanik wiary. Na terenach, gdzie większość mieszkańców stanowili chrześcijanie, dziś 99% populacji to muzułmanie. Obszary stricte chrześcijańskie, związane z jego historią popadają w ruinę.

W związku z aktywnym negocjowaniem przez Turcję swojego członkostwa w Unii Europejskiej, przyjęto szereg reform w celu spełnienia kryteriów i wyznaczników unijnych. Początkowo przyczyniło się to do zwiększenia tolerancji religijnej w kraju i ochrony mniejszości.

Morderstwo ks. Santoro w Trabzonie w 2006 r., poderżnięcie gardła trzem ewangelikom w kwietniu w Malatya w 2007 r., zamach na Hranta Dinka w 2007 r., zabójstwo biskupa Padovese w 2010 r., negatywnie wpłynęły na wizerunek Turcji na arenie międzynarodowej.

Niestety, konieczne reformy nie zostały ukończone i mimo pewnej poprawy można zauważyć, że nie udało się całkowicie wyeliminować dyskryminacji chrześcijan.

Formalnie prawa mniejszości religijnych są szanowane i zapewnione odgórnie, lecz istnieje wiele ograniczeń rządowych nałożonych na działalność religijną chrześcijan. Ograniczenia wolności religijnej głównie wywodzą się z interpretacji świeckiej konstytucji kraju, której treść nie sprzyja mniejszościom nie-muzułmańskim. Ograniczenia te podtrzymują atmosferę społecznej nietolerancji wobec chrześcijan.

W Turcji prześladowanie chrześcijan objawia się tradycyjnie poprzez prawne zakazy, jak i społeczną wrogość, która jest głęboko zakorzeniona w islamistycznej oraz świeckiej ideologii państwa i społeczeństwa. Nowe zaś trendy w prześladowaniu chrześcijan w Turcji są związane z rosnącym wpływem islamu na tureckie społeczeństwo.

Ograniczenia prawne i wrogość społeczna to najważniejsze źródła prześladowań, które powodują ograniczenie praw człowieka (prowadzą do zbrodni z nienawiści, niesprawiedliwych procesów, dyskryminacji).

Ci, którzy wywodzą się ze środowiska muzułmańskiego, a są zainteresowani Ewangelią stają się obiektem silnego prześladowania ze strony ich rodzin. W tak patriarchalnym społeczeństwie jak społeczeństwo tureckie, nawrócenie jednego z członków rodziny jest uważane za przyniesienie hańby wspólnocie. W skutek tego wielu nawróconych chrześcijan zostało wydziedziczonych lub ich rodziny przestały ich uważać za swoich członków.

Muzułmanie, którzy nawracają się na chrześcijaństwo ryzykują utratę pracy. W obliczu prześladowań dotyczących małych grup mniejszościowych rząd nadal jest bezczynny.

Ideologia nacjonalistyczna państwa nie dopuszcza wprowadzenia ochrony dla mniejszości. Nacjonalizm nie tylko doprowadził do prześladowań chrześcijan, ale także innych mniejszości takich jak Alewici czy Kurdowie.

Jak podaje organizacja Open Doors Turcja w tym roku wprawdzie zniknęła ze Światowego Indeksu Prześladowań. Stało się tak jednak nie z powodu aktywnych reform na rzecz poprawy sytuacji chrześcijan, ale w wyniku gwałtownego pogorszenia się sytuacji wyznawców Chrystusa w innych częściach świata, przede wszystkim Afryce (Mali, Tanzania, Kenia, Niger).

Agata Bruchwald
Źródło: opendoors.pl
fot. sxc.hu