W 1948 roku komunistyczni oprawcy zamordowali rotmistrza Pileckiego, weterana walk o II RP, konspiracji, walki z Niemcami i powojenną tyranią komunistyczną. W niedzielne przedpołudnie ulicami Warszawy przeszedł marsz rotmistrza Pileckiego, którego celem było uczczenie bohatera.

Marsz wyruszył z domu przy Alei Wojska Polskiego 40 na Żoliborzu, aż pod pomnik Kopernika. W niezbyt licznym marszu szli między innymi działacze Obozu Narodowo-Radykalnego, Młodzieży Wszechpolskiej, Narodowego Odrodzenia Polski, niezrzeszeni reprezentanci narodowej prawicy, działaczki antyaborcyjnej Fundacji Pro. Marsz poprzedzał oddział rekonstrukcji historycznej Narodowych Sił Zbrojnych.

Frekwencja byłaby zapewne dużo większa gdyby nie zachowanie organizatorów. Zabronili oni eksponowania transparentów organizacyjnych. Co bardziej szokujące starali się nadać marszowi niezdrowy poprawny politycznie wymiar. Histerycznie reagowali na hasła czy wspomnienia o bezkarności komunistycznych zbrodniarzy i potrzebie ich ukarania.

Dość surrealistyczna była sytuacja gdy jeden z organizatorów wyrażał swoje zastrzeżenia wobec osoby która w pobliżu budynku Sadu Najwyższego przypominała o bezkarności komunistycznych oprawców – zdaniem jednego z organizatorów nie miało to nic wspólnego z postacią Pileckiego.

Polska niewątpliwie potrzebuje pamięci o bohaterach. Można jednak mieć wątpliwości czy ma być to pamięć politycznie poprawna – czyli taka która nie sprowokuje środowiska "Gazety Wyborczej" do krytyki. Polska nie potrzebuje politycznie poprawnej wersji wydarzeń, produktu złamanych kręgosłupów moralnych. Polska potrzebuje prawdy, pamięci, tożsamości.

tekst i fot. Jan Bodakowski