Imamowie zastępują chrześcijańskich księży. Muzułmanie legalizują poligamię w Europie.

Prawnik Judith Bergman ocenia: "Poligamiczne małżeństwa muzułmanów staną się większym problemem w obliczu kryzysu imigracyjnego". Ceremonie odbywają się w sekrecie z udziałem imama. Kobiety są podporządkowane regułom Koranu, bo w świetle większości państw europejskich praktyki te są nielegalne i w związku z tym nie uznane przez rząd. Wskutek tego nie ma możliwości odejścia od żonatego już muzułmanina.

Wedle ustaleń Alean Al-Krenawi oraz Vered Slonim-Nevo z International Journal of Social Psychiatry z 2006 muzułmanie wskutek poligamii powodują, że ich dzieci mają gorsze relacje z ojcem, rówieśnikami, słabsze osiągnięcia szkolne, warunki życia. John R. Graham z Alean Al-Krenawi w The Journal of Social Psychology z 2008 wskazali, że kobiety w takich związkach problemy psychiczne, fobie oraz somatyzacje (zaburzenie funkcjonowania).

Tewfik K. Daradkeh, badacz z Uniwersytetu Jordańskiego wskazał w artykule "Psychiatric morbidity and its sociodemographic correlates among women in Irbid, Jordan" z Eastern Mediterranean Health Journal, że w rodzinach poligamicznych muzułmanów 42,9% kobiet miało zaburzenia psychiczne, a w tradycyjnych (kobieta i mężczyzna) małżeństwach wyznawców islamu - 26,7% muzułmanek.

Książka pod redakcją Suada Josepha "Encyclopedia of Women & Islamic Cultures", tom 3, odnotowuje, że muzułmanie zmieniają koncepcję małżeństwa w Europie. Wraz z ich napływem od lat 60. XX wieku sądy zetknęły się z poligamią w islamie. Belgia pod naporem wyznawców Allacha uznała poligamię o ile "ślub" odbył się poza ich terytorium.

Francja w 1993 roku zakazała poligamii, aby muzułmanie nie wprowadzali na terytorium kraju dodatkowych "żon". Muzułmanów nie odstraszyła kara roku więzienia i grzywna 45 tys. euro. Economist w 2010 oceniał, że w takich związkach żyje we Francji 200 tys. osób w ramach 16-20 tys. islamskich rodzin. Badaczka Sonia Imloul z Institut Montaigne wskazała, że w tych związkach żony zmusza się do małżeństwa. Zarazem od lat 80. XX w. zabraniała krytyki islamu.

Na terenie Francji Jean-Marie Ballo założyła organizację Nouveaux Pas. Pomaga ona kobietom uciec z muzułmańskich wielożeństw. Prawnik Chantal Brunel ocenił, że posiadanie kolejnych "żon" jest też formą zarabiania pieniędzy na koszt opieki społecznej.

Polityk niezależny Caroline Cox wskazała, że w Wielkiej Brytanii 63-letni muzułmanin chciał rozwodu z 23-letnią żoną, bo jego Pakistański znajomy potrzebował wizy. Oferował 10 tys. funtów ginekologowi, aby odnowił "małżonce" błonę dziewiczą. Pracownik socjalny Tariq Ali z Lancashire, współtwórca Project BME, oceniał, że liczbę związków poligamicznych w kraju na 20 tys. w 2011. Wedle ustaleń zespołu badaczy Luisa Lugo muzułmanie akceptują poligamię od 6% w Jordanii do 67% w Tunezji.

Redaktor Bruce Bawer doniósł w 2013, że w Szwecji Centerpartiet domagała się legalizacji poligamii. Szef ugrupowania Annie Lööf uznała, że kraj wymaga zmian ze względu na imigrantów. Szefowa młodzieżówki Centerpartiet Hanna Wagenius przewidywała, że poligamia stanie sie legalna w Szwecji do 2023 roku. W 2012 duńska partia Radykalna Lewica (Radikale Venstre) domagała się tego samego. Szef młodzieżówki partii Ditte Søndergaard legalizację wielożeństwa uznał za "pomoc" imigrantom.

Wedle Catholic News Agency na terenie Holandii w Rotterdamie poligamiczne związki muzułmanów są rejestrowane co tydzień. Claus Röchert, szef AG Integration und Migration w Berlinie, podał, że 30% Arabów ma więcej niż jedną żonę. Doniósł o tym die Welt.

Daham Al Hasan porzucił swe żony, dzieci i udał się do Europy. Następnie odmówił nauki duńskiego i podjęcia pracy. Za to chciał, aby jego dwie żony i osiem dzieci przybyło do kraju. W oparciu o "tęsknotę za rodziną" dostał wsparcie socjalne rządu na rzecz podatników. Wedle niemieckiego odpowiednika PUP muzułmanki za naszą zachodnią granicą zgłaszają się do urzędu, że nie znają ojca dziecka. Wskutek tego zyskują świadczenia socjalne.

Dla 31% brytyjskich muzułmanów "jest akceptowalne posiadanie więcej niż jednej żony", jak odnotował redaktor Andrew McCarthy.