Ks. Jan Konopczyński – opiekun robotników i sierot

0
0
0
/

jankonopczynski17 lipca 1961 r. w Bydgoszczy zmarł ks. Jan Konopczyński - wieloletni proboszcz tamtejszej parafii Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa, dziekan bydgoski, działacz społeczny i narodowy, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Jan Konopczyński urodził się 24 kwietnia 1883 r. w Dalewie, w powiecie kościańskim w Wielkopolsce, w religijnej rodzinie pielęgnującej tradycje narodowe. Po ukończeniu szkoły ludowej przez rok uczęszczał do szkoły obywatelskiej w Rawiczu, a następnie do tamtejszego gimnazjum, gdzie należał do Towarzystwa Tomasza Zana. Z powodu zatargu z niemieckimi nauczycielami został wydalony ze szkoły. Maturę zdał w 1906 r. w gimnazjum Wiktorii Augusty w Poznaniu. Początkowo studiował na wydziale filologicznym uniwersytetu w Halle, ale zrezygnował i w 1907 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1911 r. w Gnieźnie. Jako wikariusz pracował w różnych miejscowościach archidiecezji gnieźnieńskiej. W 1917 r. został skierowany do kościoła farnego w Bydgoszczy, gdzie był wikariuszem, a później administratorem. Wiosną 1920 r. polecono mu zorganizowanie nowej samodzielnej parafii w robotniczym osiedlu Szwederowo. Równocześnie z pracą duszpasterską podjął aktywną działalność społeczną i narodową. Zorganizował opiekę nad chorymi, ubogimi i dziećmi, tworząc przy pomocy sióstr zakonnych kuchnię i ochronkę. Zaadaptował pomieszczenia dawnej sali przy ul. ks. Skorupki na tymczasowy kościół, którego poświęcenie nastąpiło w październiku 1920 r. Organizował imprezy o charakterze narodowym w „Domu Polskim” wygłaszając płomienne przemówienia. Z chwilą objęcia w maju 1924 r. administracji nowo utworzonej parafii pod wezwaniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy nasilił starania o budowę kościoła. Świątynia została wybudowana w latach 1926-1928 przy pomocy parafian, mieszkańców miasta i instytucji bydgoskich. Kilka lat później z jego inicjatywy zbudowano dom Sióstr Elżbietanek, w którym zlokalizowano ochronkę. W 1930 r. objął oficjalnie probostwo nowej parafii. Ciesząc się dużą popularnością wśród mieszkańców osiedla, w tym samym roku wybrany został do Rady Miejskiej w Bydgoszczy. Przydzielono mu decernat nad Bibliotekami Miejską i Ludową. W latach „wielkiego kryzysu” był wiceprzewodniczącym Miejskiego Komitetu ds. Bezrobocia. Do jego zadań należała także opieka nad kościołami i parafiami, ochronkami i zakładami charytatywnymi oraz sierocińcami. Za zasługi położone na polu pracy społecznej dla miasta Bydgoszczy odznaczono go Złotym Krzyżem Zasługi. Po wybuchu wojny, w listopadzie 1939 r. podczas tzw. krwawej nie­dzieli, został aresz­towany przez gestapo pod zarzutem rozdawania broni ludności cywilnej. W wyniku starań rodziny oraz znajomych odzyskał wolność. Wbrew zakazowi okupanta i stałego zagrożenia aresztowaniem spowiadał w języku polskim oraz wspierał parafian duchowo i materialnie. W jego plebanii zorganizowano komórkę kontaktową AK oraz tajne seminarium duchowne. W marcu 1945 r., za zasługi dla Kościoła i Polski, ks. Konopczyński otrzymał od Prymasa Polski ks. kard. Augusta Hlonda nominację na dziekana miasta Bydgoszczy. Rok później mianowany został kanonikiem honorowym Metropolitalnej Kapituły Prymasowskiej. We wrześniu 1946 r. objął zarząd położonej w centrum miasta parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Również tu rozwinął szeroko zakrojoną ogólnomiejską działalność duszpasterską i społeczną. Reaktywował działalność organizacji i stowarzyszeń katolickich w mieście. Przeprowadził remont kościoła, uporządkował cmentarz parafialny. 23 października 1950 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, którzy równocześnie skonfiskowali księgi i dokumenty parafialne. W wyniku starań władz kościelnych i rodziny, postanowieniem prokuratora wojewódzkiego w Bydgoszczy został w styczniu 1951 r. zwolniony z więzienia. Ks. Jan Konopczyński zmarł 17 lipca 1961 r. Po uroczystościach pogrzebowych, w których wzięły tłumy wiernych i licznie zgromadzone duchowieństwo, jego ciało przewieziono do Dalewa, gdzie spoczęły w grobowcu rodzinnym. Źródło: kpbc.umk.pl

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną