„Chocolat” to świetny francuski film kostiumowy, oparty w pewnym stopniu, na prawdziwej historii pierwszego czarnoskórego klauna o pseudonimie „Chocolat”. Który święcił triumfy w Paryżu, na przełomie XIX i XX wieku. Film urzekający niezwykle wiarygodnymi kostiumami, dekoracjami, scenografią, świetnie skonstruowaną akcją przykuwającą uwagę widzów oraz przesłaniem o tym jak łatwo człowiekowi, który osiągnął sukces stracić wszystko. „Chocolat” był pierwszym ciemnoskórym artystą, który zaistniał we francuskim przemyśle rozrywkowym. Urodził się w 1860 roku na Kubie, jako Rafaël Padilla. Gdy miał 10 lat, został sprzedany jako pomoc domowa portugalskiemu kupcowi. W wieku 16 lat uciekł do Bilbao, gdzie zaczął przygodę z cyrkiem. Jego oryginalna osobowość, została dostrzeżona i doceniona przez brytyjskiego klauna Tony’ego Grice’a, który nadał mu pseudonim „Chocolat”. Prawdziwy sukces odniósł u boku innej gwiazdy cyrku – klauna o pseudonimie „Footit” (w tej roli James Thierée). Skecze, które wspólnie wymyślili, odtwarzane są do dziś. Duet sceniczny murzyna i białego, fascynował wielu artystów i intelektualistów, a „Chocolat” stał się jedną z najbardziej rozpoznawanych osobowości Montmartre’u. Inspirował najpopularniejszych artystów tamtego okresu: Debussy’ego, malarza Toulouse-Lautreca, który uwiecznił go na wielu swoich rysunkach; pojawił się również w pierwszych filmach braci Lumière. Zmarł samotnie w 1917 roku, zrujnowany przez hazard i alkohol. Tworząc scenografię i kostiumy, gdy chodziło o kolorystykę oraz dobór materiałów, twórcy filmu oparli się na dokumentach i zdjęciach z tamtej epoki. Chcieli „by obraz był wiarygodny. Technologia cyfrowa nie jest w stanie oddać niektórych kolorów, które gołym okiem wyglądają fantastycznie, a później trzeba to jeszcze ujednolicić. Nawet makijaż klaunów musiał być spójny. Zależało twórcom filmu na tym aby wszyscy pracowali razem, dlatego światło zależało od kostiumów, kostiumy od dekoracji, stroje mężczyzn od strojów kobiet; ubranie głównych bohaterów od kostiumów ról drugoplanowych. Wszystko musiało być zgrane kolorystycznie. Plama krzykliwego koloru, potrafiłaby zepsuć odbiór najbardziej emocjonującej sceny. Widzowie, z retrospekcji poznają życie bohatera na plantacji niewolników. Film, ukazując z dużą sympatią bohaterów, obfituje w subtelny humor obyczajowy. Przedstawia człowieka, który po latach cierpień osiąga sukces i zostaje oszołomiony nim. W następstwie tego traci swoje zarobki na hazard, ostentacyjną konsumpcję, narkotyki i alkohol. W konsekwencji czynów, traci wszystko co osiągnął, pomimo życzliwości przyjaciół i bliskich. Obraz, będący przykładem świetnego francuskiego kina, można obejrzeć w kinach, w całej Polsce. Również w warszawskim kinie Kinoteka. „Chocolat” doskonale oddaje koloryt Francji i Paryża XIX i XX wieku. Piękne dekoracje, scenografie i kostiumy, dopracowane są w każdym szczególe (oddany jest nawet bród ubrań ubogich osób).