Mija 50. rocznica śmierci Józefa Kisielewskiego – dziennikarza i publicysty, autora książki-reportażu „Ziemia gromadzi prochy” dokumentującej jego podróże do nazistowskich Niemiec, w której przewidywał napaść tego państwa na Polskę. Józef Kisielewski urodził się 28 lutego 1905 r. w Mościskach koło Przemyśla, w rodzinie inteligenckiej, jego ojciec był z zawodu prawnikiem. Po zakończeniu I wojny światowej mieszkał w Krakowie. Około 1921 r. rodzina przeniosła się na Pomorze do Grudziądza, gdzie uczęszczał do Państwowego Gimnazjum Klasycznego. Jako harcerz należał do I Grudziądzkiej Drużyny im. Zawiszy Czarnego. Jeszcze jako uczeń nawiązał kontakty z redakcją „Głosu Pomorskiego”, stając się wkrótce znaczącym współpracownikiem pisma. Po zdaniu matury w 1924 r. podjął w niej pracę jako redaktor. Czasopismo było jednym z organów prasowych chadecji na Pomorzu. W tym samym czasie rozpoczął też działalność na niwie społecznej, nawiązując kontakty z Towarzystwem Czytelni Ludowych. W 1925 r. wyjechał do Poznania, gdzie objął stanowisko redaktora organu TCL „Przeglądu Oświatowego” i rozpoczął studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Poznańskiego. W 1926 r. był współpracownikiem „Mównicy Publicznej”, miesięcznika o podobnym obliczu ideowo-politycznym co „Głos”. Po studiach był sekretarzem w tygodniku „Przewodnik Katolicki”. W 1931 r. przejął redakcję miesięcznika „Tęcza”. Publikował także na łamach radykalno-narodowego tygodnika kulturalnego „Prosto z Mostu”. W 1937 r. i 1938 r. odbył dwie podróże po Trzeciej Rzeszy. Swoje wrażenia opisał w książce-reportażu „Ziemia gromadzi prochy”, przedstawiając w niej obraz nazistowskich Niemiec i przewidując agresję na Polskę. Po raz pierwszy została wydana w 1938 r. w Poznaniu, nakładem księgarni św. Wojciecha. Książka opisuje warunki panujące w Niemczech rządzonych przez narodowych socjalistów z uwzględnieniem sytuacji Słowian na Pomorzu i Meklemburgii. Jest zarysem historyczno-etnograficznym tych terenów oraz przedstawia zmianę warunków życia społeczeństwa niemieckiego pod rządami Adolfa Hitlera. Udowadnia polskość ziem zachodnich i konieczność ich powrotu do macierzy. Książka okazała się proroczą zapowiedzią zbliżającej się agresji na Polskę. W 1941 r. wydano ją trzykrotnie w Londynie, Edynburgu i Glasgow. W wersji skróconej została opublikowana w konspiracji w Warszawie w 1943 r. Za jej posiadanie groziło wysłanie do obozów koncentracyjnych. Sam autor po wybuchu wojny przedostał się przez Rumunię do Wielkiej Brytanii. W latach 1946-1949 wydawał „Przegląd Polski”, później był kierownikiem Katolickiego Ośrodka Wydawniczego „Veritas” w Londynie oraz współzałożycielem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. Do ojczyzny nigdy nie powrócił. Zmarł na zawał serca 20 lipca 1966 r. w Bandon w Irlandii. Źródła: kmdg1986.republika.pl, polskieradio.pl