Aresztowany przez Niemców za tajne nauczanie, nie podpisał protokołu obciążającego odpowiedzialnością za zakazaną działalność swojego przełożonego, biorąc całą winę na siebie. Zginął 8 września 1944 r. w obozie koncentracyjnym Gross-Rosen podczas pracy w kamieniołomach, zepchnięty w przepaść przez SS-mana.

Władysław Błądziński przyszedł na świat 6 lipca 1908 r. w Myślatyczach na terenie dzisiejszej Ukrainy. Gdy miał 11 lat, trafił do zakładu wychowawczego dla sierot prowadzonego przez Zgromadzenie św. Michała Archanioła, czyli michalitów, w Miejscu Piastowym.

W 1924 r. wstąpił do michalitów i rozpoczął postulat, a potem nowicjat w Pawlikowicach k. Wieliczki, gdzie pobierał też nauki na poziomie gimnazjalnym. W 1933 r. podjął studia teologiczno-filozoficzne w archidiecezjalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1938 r.

Pracę duszpasterską rozpoczął w zakładzie wychowawczym michalitów w Pawlikowicach jako wychowawca ubogiej młodzieży. Prowadził zajęcia w gimnazjum oraz w szkole zawodowej. Pomagał też w pracy duszpasterskiej w miejscowej parafii.

W czasie II wojny światowej zorganizował tajne gimnazjum i liceum dla kleryków. Nauczycielami byli księża michalici oraz kilka osób świeckich. W zakładzie kolportowano też konspiracyjną prasę, ukrywano broń i pomagano uciekinierom. Przez kilku lat okupacji Niemcy przeprowadzili kilka rewizji, nie znaleźli jednak żadnych dowodów obciążających księży.

W kwietniu1944 r., na wskutek denuncjacji jednego z wychowanków, gestapo przeprowadziło w Pawlikowicach kolejne przeszukanie. Ks. Błądzińskiego wraz z trzema innymi michalitami aresztowano i umieszczono w więzieniu na Montelupich w Krakowie.

Poddany 3-miesięcznemu ciężkiemu śledztwu nie podpisał zeznań obciążających przełożonych zgromadzenia, biorąc całą odpowiedzialność za nieudowodnione winy na siebie. Wkrótce wysłano go do obozu koncentracyjnego Gross-Rosen, zaś pozostałych księży zwolniono.

Trafił do komanda pracującego w kamieniołomach, gdzie zmuszany był do noszenia kilkudziesięciokilogramowych głazów. Według relacji świadków niósł zawsze współwięźniom słowa pociechy, dzielił się swoją racją żywnościową i wbrew surowemu zakazowi sprawował posługę duszpasterską.

8 września 1944 r., gdy osłabł podczas pracy, został skopany przez pilnującego go SS-mana i zepchnięty na dno urobiska w kamieniołomach.

Jan Paweł II wyniósł ks. Błądzińskiego na ołtarze podczas beatyfikacji 108 męczenników II wojny światowej w czerwcu 1999 r. w Warszawie.

Paweł Brojek
źródło: michalici.pl


© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.