Dość poważnym błędem jest postrzeganie judaizmu jako religii, która w niezmienionej formie przetrwała od czasów biblijnych Izraelitów, religii, z której wyrosło chrześcijaństwo. W rzeczywistości chrześcijaństwo i judaizm wyrosły z monoteizmu biblijnych Izraelitów. Chrześcijaństwo to przyjęcie Jezusa zapowiadanego przez biblijnych proroków i zachowanie wybraństwa bożego. Judaizm to odrzucenie Jezusa, a więc i starotestamentowych proroków oraz wybraństwa. Dziś prawdziwym i jedynym Izraelem, narodem wybranym, jest katolicyzm. Judaizm to błędna nauka, która przez wieki kształtowała się w wyniku nienawiści do Jezusa i jego nauki. Wyrazem nienawiści do Jezusa i jego nauki jest to jak Jezus jest opisany w Talmudzie. Temat ten w swojej najnowszej, wydanej przez Fabrykę słów, książce „Krew na naszych rękach?" poruszył Paweł Lisicki. Ostateczna wersja Talmudu powstała w III i IV wieku. W Talmudzie znalazły się nauki żydowskie o Jezusie z pierwszych wieków. Jezus w Talmudzie (konkretnie w tych wersjach, które mogły by być przeczytane przez nie Żydów) bez podania imienia. Taka praktyka podyktowana była pogardą Żydów dla Jezusa, który zdaniem Żydów nie był godzien, by pamiętano o jego imieniu. Jezus w Talmudzie nazywany jest mianem ''peloni'' czyli ''niejaki''. Według Talmudu Jezusa i jego naukę należy zapomnieć i odrzucić, bo był oszustem, zdrajcą i niewiernym. Autorzy Talmudu, opisując Jezusa, parodiują opowieści ewangeliczne, nadając im odmienne przesłanie. W Talmudzie Żydzi deklarują swoją dumę z zabicia Jezusa, z racji na to, że Jezus był, ich zdaniem, bluźniercą i bałwochwalcą. Według nauk Talmudu Jezus i jego uczniowie mieli trafić do piekła, gdzie Jezus mam przez wieczność cierpieć męki przebywając w kotle gotującego się kału. Talmud głosi, że Jezus był bękartem, syn rzymskiego żołnierza ''Pantery" lub „Pandery" (słowo to brzmi podobnie po hebrajsku jak dziwka, mit nieżydowskiego pochodzenia rozpowszechniali też niemieccy narodowi socjaliści). Jezus, według Talmudu, miał poznać arkana magii w Egipcie i wykorzystywać diabelską czarną magię do dokonywania cudów. Maryja matka Jezusa, według Talmudu, miała być prostytutką i fryzjerką, a więc Jezus, zgodnie z naukami Talmudu był synem dziwki. Według Talmudu nie było niepokalanego poczęcia, Jezus był równie niemoralny jak jego matka – według Talmudu Maria Magdalena była nie tylko kochanką Jezusa, ale i jego siostra, z którą Jezus rzekomo współżył, gdy ta miała okres i którą miał zdradzać z innymi kobietami. Tematykę nienawiści Talmudu do Jezusa w poruszył Piotr Zychowicz w swojej rozmowie (zamieszczonej w pracy „Żydzi") z Peterem Schäferem (autorem książki ''Jesus in the Talmud''+. Zdaniem Petera Schäfera Talmud (napisany w duchu polemiki z Ewangeliami) głosił, że Jezus był bękartem, synem Panthery i Maryi. Według Talmudu Jezus miał mieć dzieci ze swoją kochanką Marią Magdaleną i miał być czarnoksiężnikiem. Nie da się ukryć związków talmudycznych treści o Jezusie z treściami gnostyckimi i heretyckimi. Według Talmudu Jezus został przez Żydów ukamienowany, a jego zmasakrowane zwłoki powieszono na drzewie. Talmud negatywnie też oceniał chrześcijan jako bałwochwalców, uprawiających rytualne orgie seksualne, kanibali zjadających dzieci. Antychrześcijańskie treści zawarte w Talmudzie były paliwem dla prześladowań chrześcijan, jakich dokonywali Żydzi w pierwszych wiekach. Treści zawarte w Talmudzie a dotyczące Jezusa opisał w książce „Żydowskie dzieje i religia" Izrael Szahak. Według Izraela Szachaka Talmud i inne pisma talmudyczne zawierają wiele bluźnierstw pod adresem Jezusa. Pisma talmudyczne i Talmud zarzucają Jezusowi, że był zboczeńcem seksualnym, głoszą, że Jezus za karę będzie gotował się w odchodach, dodają po imieniu Jezusa „niechaj sczeźnie imię tego niegodziwca". Talmud zdaniem Izraela Szahaka nakazuje publiczne palenie Nowego Testamentu, nakaz ten jest do dzisiaj aktualny i praktykowany. „23 marca 1980 roku spalono w Jerozolimie, ceremonialnie i pod auspicjami Jad Leachim, żydowskiej organizacji religijnej, subsydiowanej przez izraelskie Ministerstwo ds. Wyznań, setki egzemplarzy Nowego Testamentu". Żydzi, by nie dopuścić do publikacji książek obnażających bluźnierstwa Talmudu, przekupywali władze, by zakazały rozpowszechniania takich tekstów.