Od soboty w ścisłych władzach Prawa i Sprawiedliwości znalazł się Antoni Macierewicz. Awans podzielił w ocenach polityków, analityków i publicystów.

Kim jest człowiek, którym wiodące media straszą od kilkunastu lat nie tylko dzieci? Z ormiańskimi – jak twierdzi – korzeniami, urodzony w 1948 roku. Aktywista Marca 1968 roku, instruktor Czarnej Jedynki, działacza KOR. W młodości zafascynowany Che Guevarą i pozostający na światopoglądowej lewicy przynajmniej do końca lat 70. Potem zaangażowany w opozycję solidarnościową. Zwolennik „trójporozumienia”, czyli współdziałania dla Polski między „Solidarnością”, kościołem i wojskiem.

Po 1989 roku Antoni Macierewicz przesuwa się (bądź zostaje przesunięty – jak twierdzą niektórzy) na pozycje katolicko-narodowe. Jest jednym z założycieli i liderów Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. W 1992 roku dokonuje rozłamu, tworząc Ruch Chrześcijańsko-Narodowy – Akcję Polską. W 1991 roku Akcja wchodzi do Ruchu dla Rzeczypospolitej Jana Olszewskiego, który przekształca się w Ruch Odbudowy Polski. Macierewicz wchodzi do ścisłych władz tej partii.

W 1997 roku dokonuje rozłamu tworząc Ruch Katolicko-Narodowy, który wstępuje do Akcji Wyborczej Solidarność. W 2001 roku Macierewicz i jego RKN są już w Lidze Polskich Rodzin, ale przed wyborami w 2005 dokonuje kolejnej wolty. Opuszcza LPR i startuje w wyborach, jako Ruch Patriotyczny. OD 2006 roku Macierewicz zbliża się do PiS. Pełni ważne funkcje w okresie budowy tzw. IV Rzeczypospolitej. Od 2007 roku stopniowo wzmacnia swoją pozycję.

Od lipca 2010 roku staje na czele Zespołu parlamentarnego ds. wyjaśnienia przyczyn katastrofy rządowego samolotu Tu-154 w Smoleńsku. Do już utrwalonego obrazu w czołowym nurcie lewicowo-liberalnych mediów - „solidarnościowego radykała”, lustratora z „nocy teczek”, likwidatora WSI, dochodzi jeszcze aktywność w sprawie Smoleńska.

Czy awans Macierewicza do władz PiS, najbardziej antykomunistycznej z liczących się formacji w Polsce, to dowód uznania dla jego zaangażowania w obozie niepodległościowym po 1989 roku? Czy to także przemyślana strategia Jarosława Kaczyńskiego, służąca umocnieniu twardego, socjalno-prawicowego elektoratu, który ma wciąż alternatywę w postaci Solidarnej Polski Zbigniewa Ziobry i powstającego Ruchu Narodowego? Czy wreszcie – co wydaje mi się najbardziej prawdopodobne – namaszczenie Macierewicza na jednego z liderów, to chęć kontroli jego poczynań przez szefa PiS, w połączeniu z odpowiedzialnością za słowa i czyny byłego likwidatora WSI?

Jarosław Kaczyński, a wraz z nim kilkuset działaczy PiS, podjęło w sobotę decyzję, której skutki widoczne będą w bliżej i dalszej przyszłości.

Czy zyska na tym partia w sondażach? Raczej utrudni działanie prawicowego planktonu. Biorąc pod uwagę nadzwyczajną skłonność do rozłamów Macierewicza, co udowodnił w pierwszych dwóch dekadach III RP, aktywiści PiS mogą mieć tylko nadzieję, że kolejna wolta „pierwszego lustratora” nie dotknie ich formacji. Choć pewności nigdy nie będzie.

Wanda Grudzień  
fot. Prawy.pl