Brak dialogu społecznego oraz kultury politycznej, nie ukrywana wzajemna agresja w połączeniu z widoczną na każdym kroku chęcią zbicia kapitału politycznego na problemach protestujących rodziców to główne wnioski płynące z posiedzenia środowej Komisji Pracy i Polityki Socjalnej.

- Dzisiaj dialog społeczny jest martwy i ten protest jest bezpośrednio tego skutkiem. Skutkiem tego jest też kompletny brak zaufania ze strony protestujących względem takich, a nie innych deklaracji – powiedział Janusz Śniadek (PiS), podkreślając, iż z ust premiera Donalda Tuska padało już wiele obietnic i żadna z nich nie została zrealizowana.
 

Brakowi zaufania strony społecznej do polityków towarzyszyła jawna wrogość między tymi ostatnimi. Atmosfera, podgrzewana zapewne wizją zbliżających się wyborów, stała się na tyle nie do zniesienia, że część z protestujących osób wyszła z sali, natomiast wzburzony poseł Arkadiusz Mularczyk, wielokrotnie przywoływany do porządku usłyszał w końcu: „Niech Pan idzie zbijać polityczny kapitalik gdzie indziej”.
 

I chociaż wydawałoby się, że w sprawie pomocy rodzicom osób niepełnosprawnych powinna panować ponadpartyjna zgoda, okazało się, iż w obecnym składzie nie jest to możliwe. - Czuję się w tej sytuacji manipulowany. Próbuje się sprowokować mnie, abym podpisał się pod tym dokumentem, stawiając mnie po drugiej stronie barykady od protestujących rodziców, za którymi jestem całym sercem – mówił Janusz Śniadek, nieufnie odnosząc się do przedłożonego projektu ustawy autorstwa posłów PO i złożonego przez nich zaproszenia do współpracy nad nim. Trudno zresztą dziwić się opozycji, gdyż uczciwość, jaką wykazywał się na ogół Donald Tusk stanowi wystarczający powód, by i w tak prostej wydawałoby się ustawie doszukiwać się pułapek i tzw. drugiego dna.
 

Jeżeli projekt wejdzie w życie, dorosłe osoby niepełnosprawne, które w lipcu zeszłego roku utraciły prawo do świadczeń pielęgnacyjnych będą mogły uzyskać wypłatę zaległych świadczeń wraz z odsetkami – przypomniał podczas sejmowej Komisji Pracy i Polityki Społecznej Władysław Kosiniak-Kamysz. Czas na złożenie wniosku rządowy projekt przewiduje 4 miesiące.
 

Przysłowiowej suchej nitki na projekcie PO nie pozostawił poseł Stanisław Szwed (PiS). - Jeżeli ktoś zwolnił się z pracy, aby opiekować się osobą starszą i stracił prawo do świadczeń, to nie ma możliwości powrotu do pracy, bo kto zatrudni osobę po pięćdziesiątym roku życia – stwierdził, wskazując, że proponowany dokument nie znosi kryterium dochodowego dla osób opiekujących się osobami starszymi (kryterium dochodowe dla osób opiekujących się osobami starszymi wynosi 623 zł, dla świadczeń rodzinnych w rodzinach z osobą niepełnosprawną wyniesie zgodnie z rządowym projektem 664 złote).
 

- Biorąc pod uwagę obecne koszty utrzymania oraz koszty rehabilitacji to każda kwota, którą byście państwo uchwalili, będzie zbyt mała – zauważył Stanisław Szwed. - Oddanie dziecka do domu opieki to 5 tys. złotych, a rodzicom, którzy zrezygnowali z pracy, nie chcecie dać ekwiwalentu minimalnej pensji miesięcznie? - pytał. Strona rządowa tłumaczyła, że nie może przeznaczyć na ten cel więcej, niż zaproponowała, gdyż nie ma skąd wziąć na ten cel pieniędzy.
 

Dariusz Joński (SLD) przytomnie zauważył, że 10 mld zł jest zamrożonych w Funduszu Pracy. Zaproponował uruchomienie tych środków, aby opiekującym się osobami starszymi zapewnić zatrudnienie, co byłoby zgodne z Konstytucją oraz przeznaczeniem funduszu. Z kolei Arkadiusz Mularczyk (SP) wskazał jako źródło finansowania dochód NBP oraz wzrost dochodów z akcyzy.
Zastanawia jedynie, dlaczego to właśnie przed wyborami politycy mogą najwięcej, natomiast w trakcie kadencji ogarnia ich swoista niemoc parlamentarna?
 

Julia Nowicka

Fot. Niepełnosprawni.pl

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.