Przełożony klasztoru jezuitów na warszawskim Mokotowie, aktywny kaznodzieja i publicysta w wielu pismach katolickich, w których prezentował antykomunistyczne poglądy. Został zamordowany przez Niemców drugiego dnia powstania warszawskiego poprzez strzał w tył głowy. Edward Kosibowicz urodził się 13 grudnia 1895 r. w Nowym Sączu. Nowicjat w zakonie jezuitów rozpoczął we wrześniu 1909 r. w Starej Wsi na Podkarpaciu. W latach 1920-1924 studiował teologię w Anglii. Święcenia kapłańskie przyjął w 1923 r. w Ore Place. Od 1924 r. współpracował z jezuickim „Przeglądem Powszechnym”. W latach 1929–1936 był redaktorem miesięcznika „Sodalis Marianus” oraz czasopisma „Wiara i Życie”. Jednocześnie prowadził wykłady na Wydziale Filozoficznym Jezuitów w Krakowie oraz kierował licznymi Sodalicjami Mariańskimi i współpracował z Akcją Katolicką. Po otwarciu Domu Pisarzy Towarzystwa Jezusowego na warszawskim Mokotowie w 1935 r. został jego pierwszym przełożonym. Pełnił też funkcję dyrektora Wydawnictwa Księży Jezuitów. W latach 1936-1939 był redaktorem naczelnym „Przeglądu Powszechnego”. W swojej publicystyce prezentował jednoznacznie antykomunistyczne poglądy. Jednocześnie sceptycznie odnosił się do idei budowy wspólnego antykomunistycznego frontu pod patronatem nazistowskich Niemiec czy faszystowskich Włoch. Jego zdaniem jedynie katolicyzm stanowił wystarczająco silną ideę zdolną pokonać międzynarodowy komunizm. W czasie okupacji niemieckiej pozostawał przełożonym klasztoru jezuitów na warszawskim Mokotowie. Współpracował z Polskim Państwem Podziemnym. Przekazywał papier drukowy na potrzeby prasy konspiracyjnej, zorganizował studium teologii dla kleryków jezuickich, pod jego patronatem prowadzono tajne wykłady z etyki dla młodych lekarzy. Po wybuchu powstania warszawskiego 2 sierpnia 1944 r. klasztor został ostrzelany przez niemieckie działka przeciwlotnicze z pobliskiego Pola Mokotowskiego. Ostrzał nie przyniósł żadnych ofiar, lecz wkrótce do Domu Pisarzy wtargnął oddział SS. Niemcy zarzucili przebywającym w klasztorze ludziom, iż z budynku klasztoru prowadzono ostrzał w ich kierunku. Pod pozorem udzielenia dodatkowych wyjaśnień Niemcy wyprowadzili z budynku ks. Kosibowicza, a następnie w niewielkiej odległości od Domu Pisarzy zamordowali go strzałem w tył głowy. Wkrótce później w piwnicach klasztoru SS-mani zamordowali ok. 40 osób - zakonników i osób świeckich. W 1945 r. ciało księdza Kosibowicza ekshumowano i wraz ze szczątkami pozostałych ofiar masakry pochowano w klasztorze przy ulicy Rakowieckiej pod posadzką pomieszczenia, w którym dokonano mordu. Źródło: Masakra w Klasztorze, opr. Felicjan Paluszkiewicz SJ, wydawnictwo Rhetos, Warszawa 2003 Na zdjęciu: Ciało ks. Edwarda Kosibowicza ekshumowane w 1945, fot. Lesław M. Bartelski: Mokotów 1944. Warszawa: wydawnictwo MON, 1971