20 października na Jasnej Górze  będzie miała miejsce trwająca dwa dni Jesienna Ogólnopolska Kongregacja Duszpasterstwa Powołań, której tematyką będzie przygotowanie do Synodu Młodzieży oraz nowe „Ratio Fundamentalis”. Hasło Kongregacji brzmi: „Troska wspólnot życia konsekrowanego i kapłanów o powołania”. W związku z zagadnieniami dotyczącymi powołań, wczoraj Abp Jorge Carlos Patrón Wong, sekretarz ds. Seminariów Kongregacji Duchowieństwa   z Watykanu, spotkał się w Warszawie z odpowiedzialnymi za powołania i formowanie kapłanów w Polsce. Podczas spotkania wyjaśniał on najważniejsze zagadnienia dokumentu Kongregacji ds. Duchowieństwa „Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis” – „Dar powołania do kapłaństwa”. – Ratio fundamentalis ukazuje formację kapłana jako jedną, integralną, wspólnotową i misyjną – mówił abp Jorge Carlos Patrón Wong. Fundamentalne rozumienie powołania polega na byciu cały czas uczniem, to znaczy że samemu jest się przez całe życie po prostu na „drodze” formacyjnej, aż do śmierci. Tak powinna być rozumiana formacja, jako ciągle trwająca, tak samo w służbie duszpasterskiej. – "Pragnę Wam życzyć, abyście z entuzjazmem pełnili posługę formacji kapłańskiej – powiedział abp Wong - Abyście nawet pomimo zmęczenia w owocnym kontynuowaniu działań formacyjnych i trudu, który niekiedy wydaje się przeważać, nadal ofiarowali się z hojnością i poświęcali swoje najlepsze siły w kształtowanie kapłanów zakochanych w Chrystusie i pełnych delikatności wobec Ludu Bożego – powiedział na zakończenie wystąpienia." Nowy dokument Kongregacji ds. Duchowieństwa regulujący sprawy związane z formacją przyszłych kapłanów – „Dar powołania do kapłaństwa” (Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis) został ogłoszony 8 grudnia 2016 roku. Z wypowiedzią abp. Jorge Carlos Patrón Wong prezentującą tenże dokument, którą wygłosił wczoraj w Warszawie można się zapoznać na stronie KEP, kilka wstępnych fragmentów przytaczamy, gdyż już one dają światło na przyszły kierunek formacyjny kapłanów: Piniżej fragment prezentacji abpa Wonga, odnoszący się do nowego Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis: „Jeśli pozwolicie, w celu wprowadzenia w tematykę, chciałbym podzielić się z Wami, nieformalnym stwierdzeniem papieża Franciszka, który odwiedzając jakiś czas temu Kongregację ds. Duchowieństwa powiedział: „Reforma Kościoła zaczyna się od reformy duchowieństwa„. Słowa te towarzyszyły nam od początku pontyfikatu i stanowiły podstawowy bodziec pracy nad redakcją wspomnianego dokumentu. Istotnie, ostatnie Ratio zostało opublikowane w 1970 roku i pomimo, że zostało uaktualnione w niektórych aspektach w 1985 roku, dotyczy innego momentu historycznego życia Kościoła, klimatu społeczno-kulturalnego charakteryzującego się pewnymi szczególnymi cechami, a tym samym figurą kapłana odpowiednią dla takiego kontekstu. Chociaż prawdą jest, że tożsamość kapłana nie zmienia się w swojej istocie, będąc zakorzeniona w wezwaniu Chrystusa, jest równie prawdą, że figura kapłana i jego posługa są zawsze wezwane do „przedefiniowania się”, przekształcenia się i w jakiś sposób „nawrócenia się”, zgodnie z rozwojem duchowym i teologicznym Kościoła, a także z uwzględnieniem znaków czasu, obecnych w konkretnym życiu Ludu Bożego. Wystarczająco oczywiste są zmiany, które dziś mocno oddziaływują na przekształcanie tradycyjnych modeli wiary chrześcijańskiej. Przed niektórymi z nich zostaliśmy jakby obudzeni przez Nauczanie aktualnego Papieża, zdecydowanie przywracającego centralne miejsce głoszeniu radości Ewangelii wewnątrz przemiany duszpasterskiej w sensie misyjnym, wymagającej odwagi, „wyjścia” z ustalonych kryteriów i trybów oraz ponownego „przeanalizowania” w uważnym rozeznaniu stylów, języków i samych struktur. Podstawową ideą jest „kościół wychodzący” w kierunku peryferii życia ludzkiego, „szpital terenowy”, w którym są leczone rany, rzeczywistość zdolna do okazywania czułości przyjmującej życie człowieka i mu towarzyszącej. Możemy sobie zadać pytanie: jaki powinien być kapłan dla takiej wizji Kościoła i dzisiejszych czasów? Pragnienie, które ożywiało naszą refleksję i redakcję tekstu, skłaniało zatem do zaoferowania uaktualnionego narzędzia formacji kapłańskiej i, ogólnie rzecz biorąc, dostarczenia kapłanom dobrze określonego profilu kapłańskiego, reprezentującego solidny fundament wobec dzisiejszych wyzwań związanych z ich posługą.” źródło: KEP