Po wstukaniu w najpopularniejszą wyszukiwarkę „portal feministyczny" kilka pierwszych wyników należy do portalu „Codziennik feministyczny" (na marginesie po feministycznemu powinno być chyba „Codziennika feministyczna"). Może to świadczyć, że portal ten wyraża tożsamość ideową feministek w Polsce. O tym, że jest to instytucja traktowana poważnie w środowiskach feministycznych, lewicowych i opozycyjnych może świadczyć to, że założycielka portalu jest członkinią Porozumienia Kobiet 8 Marca i Porozumienia Odzyskać Wybór. Podobnie kolejna z członkiń redakcji działa w Porozumieniu Kobiet 8 Marca i Uniwersytecie Zaangażowanym. Członek redakcji jest zaś aktywistą queerowym, feministycznym i anarchistycznym, dziennikarzem OKO.press (czyli medium powołanego przez środowiska najbardziej zaangażowane w protesty przeciwko PiS). Szokować może więc profanów niewtajemniczonych w arkana opozycji, że na takim powiązanym z opozycją portalu zamieszczana szokująca komunistyczna propaganda, tak jak ma to miejsce w artykule Pawła Mateusza „Sierp i młot zamiast tęczowej flagi", będący przedrukiem z czasopisma „Bez Dogmatu" nr 113 . Taka sytuacja może szokować, bo komunizm jest najbardziej zbrodniczym systemem politycznym odpowiedzialnym za wymordowanie 150 mln ludzi i zniewolenie ponad miliarda ludzi przez kilkadziesiąt lat. Jednak jak widać zbrodnie komunizmu absolutnie nie przeszkadzają ani feministkom ani organizatorom protestów groteskowej opozycji gościć na swoich manifestacjach przedstawicieli ruchu komunistycznego. Paweł Mateusz w swoim tekście opublikowanym na feministycznym portalu stwierdził, że komunistyczna rewolucja październikowa była wydarzeniem, „które było do tej pory jedyną z niewielu prób nowoczesnej emancypacji mającej zapewnić zniesienie klasowej opresji oraz wyzysku. Było to przedsięwzięcie o charakterze ściśle internacjonalistycznym, nie międzynarodowym czy transnarodowym, ani tym bardziej europejskim. Bolszewicy jednym z głównych celów uczynili walkę z nacjonalizmem. Efektem tego przewrotu było nie tylko powstanie Związku Radzieckiego, lecz także zniesienie zakazu homoseksualizmu oraz zapewnienie kobietom praw na równi z mężczyznami". W swoim artykule Paweł Mateusz skrytykował „coraz popularniejsze w kręgach LGBT (ale także feministycznych)" zamykanie walki „o wolność i równość w narodowych ramach (...) z polską flagą w ręku". Według Pawła Mateusza nie można zapominać o „wkładzie rewolucji październikowej w wolność milionów ludzi zniewolonych przez kolonializm i rasizm. To nie Stany Zjednoczone i ich przyjaciele upomnieli się o prawo do życia skolonizowanych regionów. Zresztą pamięć o antykolonialnych działaniach ZSRR to zaledwie ułamek zasług dwudziestowiecznego ruchu komunistycznego". Chwalący komunizm publicysta feministycznego portalu zacytował w swoim artykule niemiecką komunistkę Clarę Zetkin, która twierdziła, „że kwestia seksu i małżeństwa w społeczeństwie burżuazyjnym, opartym na własności prywatnej, implikuje liczne problemy, konflikty i wiele cierpień kobiet należących do wszystkich klas społecznych i kręgów". Na feministycznym portalu został zacytowany też Lenin, który twierdził, że „rozkład, korupcja, zgnilizna mieszczańskiego małżeństwa z trudno dostępnym rozwodem, z jego wolnością dla mężczyzny, z jego zniewoleniem kobiety, odpychającą hipokryzją moralności seksualnej i stosunkami napełniają najaktywniejsze umysły głębokim niesmakiem. Ograniczenia mieszczańskiego małżeństwa i prawo rodzinne państwa burżuazyjnego zaostrzają te wady i konflikty. Taka jest siła «świętej własności». Uświęca korupcję, degradację, zgniliznę. A konwencjonalna hipokryzja uczciwego społeczeństwa mieszczańskiego dokonuje reszty". W opinii Pawła Mateusza „komunizm oferował wolność od tożsamości zamiast rozwoju w ramach jej ciasnych granic o wiele wcześniej niż zachodnie akademiczki i akademicy". W opinii publicysty „homofobia nigdy nie była immanentną częścią komunizmu lub systemów komunistycznych (w tym również PRL-u)". W swym artykule Paweł Mateusz przypomina, że „bolszewicy byli pierwszymi na świecie rewolucjonistami, którzy odważyli się ukrócić rozwój nowoczesnej homofobii i tradycyjnego małżeństwa. Jak zauważa Dan Healey w swojej książce poświęconej homoseksualnemu pożądaniu w rewolucyjnej Rosji: „Sowiecki reżim pozwalał na wielość współgrających poglądów na ten temat do czasu ponownej kryminalizacji męskiej sodomii przez Stalina w 1933 roku". Komentując obecność komunistycznej propagandy na feministycznym portalu należy stwierdzić, że komunizm, system wielokrotnie bardziej zbrodniczy od nazizmu, nie może być tolerowany w debacie społecznej nawet po stronie lewicy, choćby z racji na to, że ofiarami komunistycznego terroru byli i polscy socjaliści. Feministki, promując na swoich stronach komunistyczną propagandę, zapominają, że to właśnie w krajach komunistycznych klasa robotnicza była i jest ofiara największego wyzysku, pauperyzacji i zniewolenia. Standard życia „proletariatu” w krajach kapitalistycznych był i jest z roku na rok coraz lepszy na tle standardu życia robotników pod komunistyczną okupacją. Dlatego w Polsce robotnicy byli w awangardzie walki z komunistyczną okupacją. Komuniści na stronach feministycznych stawiają Związek Sowiecki jako wzór walki z nacjonalizmem. Problem polega na tym, że imperializm sowiecki był skrajną formą nacjonalizmu rosyjskiego, ordynarnym szowinizmem. Komuniści kreują też sowietów na awangardę walki z kolonializmem, podczas gdy okupacja Europy przez sowietów była okupacją kolonialną i miała na celu wyzysk tubylców od Bałtyku po Adriatyk. Zwalczane przez imperialistów sowieckich europejskie nacjonalizmy były formą obrony zniewolonych tubylców przed moskiewskim imperializmem. Prawdą jest, że bolszewicy dokonali w Rosji rewolucji seksualnej. Jednak komuniści na stronach feministycznych milczą o tym, że w wyniku tej komunistycznej rewolucji seksualnej rozpadły się rodziny, szerzyła się pandemia chorób wenerycznych, z dnia na dzień Rosja bolszewicka kierowała się ku zagładzie, co zmusiło bolszewików do rezygnacji z swojej rewolucji seksualnej.