Medytacje ewangeliczne z dnia 25 stycznia 2018 roku, Mk 16, 15-18. Po swoim zmartwychwstaniu Jezus ukazał się Jedenastu i powiedział do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie». „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię” to przesłanie Jezus kierował nie tylko do swoich uczniów, ale i ich duchowych spadkobierców. Każdy z nas jest na swój sposób powołany do bycia Apostołem mimo że żyjemy w społeczeństwie, w którym wyjście do drugiego człowieka bywa bardzo trudne. Owa trudność składa się nie tyle może z lęku przed drugim człowiekiem, co źle pojętego szacunku dla jego prywatności. Tym bardziej, iż nawet w polskim, zdawałoby się katolickim społeczeństwie, coraz powszechniejszy jest pogląd, iż wiara jest prywatną sprawą każdego człowieka. Co więcej, coraz większa liczba katolików uważa, iż niewierzącego nie należy nawracać, tylko przyjąć do wiadomości jego poglądy. Tymczasem Jezus pokazuje nam coś zupełnie innego – nakazuje nam iść w świat i nawracać. Wszystko w imię dobrze pojętej miłości bliźniego. I nie chodzi tu – trzeba to sobie jasno powiedzieć – o nawracanie na siłę, uporczywe narzucanie własnej duchowości, ale subtelne, delikatne zawracanie bliźniego z błędnej ścieżki, zawsze z poszanowaniem drugiej osoby i jej wrażliwości. Poczujmy się do tego powołani.