W czasie II wojny światowej jako pilot Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie latał nad terytorium okupowanej Polski, dokonał pięciu zrzutów dla walczącej Warszawy. Wracając z ostatniego lotu do stolicy, został zestrzelony i trafił do niewoli. Za męstwo odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Leszek Owsiany urodził się 29 września 1919 r. w Rakowicach niedaleko Iławy. Był uczniem szkoły powszechnej w Pucku, a następnie Szkoły Rzemieślniczo-Przemysłowej w Gdyni, którą ukończył w 1937 r. jako ślusarz. Pracował w Doświadczalnych Warsztatach Lotniczych w Warszawie przy montażu samolotów. Wiosną 1939 r. odbył szkolenie na pilota szybowcowego w Ustianowej w Bieszczadach. W sierpniu tego roku w ramach Wojskowego Przysposobienia Lotniczego zapisał się na kurs pilotażu samolotów silnikowych w Masłowie koło Kielc. We wrześniu 1939 r., po zawieszeniu lotów i zbombardowaniu lotniska w piątym dniu wojny ewakuował się w stronę granicy z Rumunią. 18 września w okolicach Kut przekroczył granicę i mimo że był cywilem, został internowany. Po zwolnieniu w kwietniu 1940 r., przez Jugosławię i Włochy dotarł do Francji. Został skierowany do polskiej bazy lotniczej w Lyon-Bron i tam formalnie wcielony do Wojska Polskiego. Po agresji Niemiec na Francję został ewakuowany, początkowo na zachód kraju, a następnie przetransportowany statkiem do Liverpoolu. W Wielkiej Brytanii przeszedł kilkuletnie szkolenie teoretyczne i praktyczne w zakresie pilotażu samolotów wojskowych. We wrześniu 1943 r. wszedł w skład w 300. Dywizjonu Bombowego „Ziemi Mazowieckiej”. Pierwszy lot bojowy odbył nocą z 20 na 21 września, dokonując minowania wód w rejonie Lorient w Bretanii. W marcu 1944 r. przeszedł do bazy zapasowej w Blackpool. Zgłosił się na ochotnika do 1586 Eskadry Specjalnego Przeznaczenia, która zajmowała się między innymi zrzutami nad okupowaną Polską. W nocy z 28 na 29 maja 1944 r. dokonał pierwszego lotu nad terytorium okupowanej Polski jako drugi pilot. 31 maja wykonał pierwszy, samodzielny lot jako pierwszy pilot. Do momentu zestrzelenia wykonał 39 lotów specjalnych, w tym 11 do okupowanej Polski, z czego 5 stanowiły loty zaopatrzeniowe dla powstańców warszawskich. W nocy z 16 na 17 sierpnia 1944 r. dokonał udanego zrzutu zaopatrzenia na plac Napoleona w Warszawie dla walczących powstańców. Podczas powrotu do bazy we Włoszech jego samolot został przechwycony przez nocny myśliwiec niemiecki i zestrzelony. Jako że jeden z członków załogi ze względu na zepsuty interkom nie usłyszał rozkazu do skoku, zdecydował się na lądowanie uszkodzoną maszyną w polu. Samolot rozbił się o zabudowania gospodarskie w Dębinie koło Bochni. W wyniku uderzenia Owsiany doznał ciężkich obrażeń. Wzięty od niewoli przez Niemców, został przewieziony do siedziby gestapo w Krakowie w celu przesłuchania. Jako więzień Stalagu VIII B w Lamsdorfie przebywał w angielskiej części obozu, w miarę przesuwania się frontu był ewakuowany. Wraz z innymi jeńcami został wyzwolony przez żołnierzy amerykańskich w marcu 1945 r. w okolicach Kassel, a następnie przetransportowany samolotem do Wielkiej Brytanii. W 1946 r. wszedł w skład 304 Dywizjonu Transportowego „Ziemi Śląskiej im. Ks. Józefa Poniatowskiego”, a następnie 301 Dywizjonu „Ziemi Pomorskiej – Obrońców Warszawy”. Do ojczyzny powrócił w październiku 1946 r. Początkowo mieszkał w Gdańsku, następnie w Wejherowie i Mieroszowie koło Wałbrzycha, gdzie zajął się ogrodnictwem. W czasach stalinowskich był nękany przez UB, wzywano go na przesłuchania. Z uwagi na stan zdrowia w 1993 r. sprzedał gospodarstwo i przeprowadził się ponownie do Wejherowa. Por. pilot Leszek Owsiany zmarł 29 stycznia 2008 r., spoczął na Cmentarzu Śmiechowskim w Wejherowie. W czasie całej wojny wykonał 69 lotów bojowych. Odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari i trzykrotnie Krzyżem Walecznych, w okresie powojennym nadano mu Krzyż Kawalerski oraz Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Źródło: polishairforce.pl