Współczesna Rosja to ten sam Związek Sowiecki, z tymi samymi służbami specjalnymi i wojskiem, tylko występujący pod nową banderą.

Sowieciarze by nie zbankrutować, nadrobić zapaść cywilizacyjną i odbudować swoją pozycję geopolityczną musieli w pewnym stopniu zliberalizować gospodarkę i życie społeczne - z sukcesem przeprowadzić NEP na taką większą skalę - dokładnie to ukazuje Grzegorz Braun w swoim filmie „Transformacja. Od Lenina do Putina”.

Strategiczny sowiecki kościec pozostał jednak nienaruszony. Czekiści urzędują w tych samych gmachach jak do tej pory. Kultura organizacyjna sowieckich służb specjalnych pozostała niezmieniona. Przyczynkiem do opisu rzeczywistości sowieckich i rosyjskich służb specjalnych jest wydana nakładem wydawnictwa Zysk praca „Wojny szpiegów” Tennent Bagley, byłego szefa kontrwywiadu w Wydziale Rosji Sowieckiej CIA.

W swej książce Bagley opisał jak KGB sprawnie manipulowało zachodnimi służbami, i zapewne dalej manipuluje (bo sowieccy agenci w zachodnich służbach pozostali nie wykryci i bezkarni). KGB przetrwało transformację ustrojową w Rosji w niezmienionej formie i kontynuuje swoją działalność. Cechą sowieckich służ było wykazywanie inicjatywy, atakowanie, agresywna działalność, kreowanie rzeczywistości, a nie ograniczanie się do obrony - jak najczęściej robiły to służby zachodnie.

KGB i podległe jej służby specjalne państw komunistycznych, tworzyły kontrolowane organizacje opozycyjne, by wyłapywać przeciwników komunizmu. Sowieci wysyłali też na Zachód pseudo uciekinierów, by manipulowali oni zachodnimi służbami. Sowieci stosowali przy tym instrument, który często umykał percepcji Zachodu: dezinformację - zawierającą część prawdy i wliczone w koszty straty własne. KGB dezinformowało i infiltrowało zachodnie wywiady.

Do klasycznych dezinformacyjnych akcji sowieckich należała akcja Trust polegająca na stworzeniu fikcyjnej organizacji antykomunistycznej w porewolucyjnej Rosji. Dzięki akcji tej sowieci zinfiltrowali antykomunistów rosyjskich na zachodnie, zachodnie wywiady, i opozycje w kraju. Podobną akcję przeprowadzili komuniści w Polsce tworząc kolejne dowództwa WiN. Po drugiej wojnie światowej większość sowieckich uciekinierów na Zachód była wysłanymi tam sowieckimi agentami - celem ich działalności było dezinformowanie i infiltracja zachodnich służb.

„Wojny szpiegów” powinny polskiemu czytelnikowi uświadomić pewną typową dla sowietów perwersyjność działań służb rosyjskich, czekistowski teatr odgrywany dla ogłupienia Zachodu. Nabycie takiej wrażliwości pozwoli obserwatorom sceny politycznej na pewien dystans i sceptycyzm wobec medialnej sieczki. Pozwoli na znajdywanie analogii. Zadawanie sobie kłopotliwych pytań.

Niewątpliwie czekiści w swoich akcjach posługują się prymitywną pro rosyjską narracją. Ale przez dekady specjalnością sowieckich służb było kreowanie rzekomych antykomunistów, którzy swoimi działaniami siali destrukcję w obozie przeciwników Rosji sowieckiej. Przypatrując się dzisiejszej debacie o Ukrainie, uważny obserwator, choćby nie chciał, dostrzega pewne analogie. Bardzo ciekawym zjawiskiem, niewątpliwie sprzyjającym Rosji, jest to, że nagle niektóre persony powiązały swoją krytykę Rosji z uwielbieniem dla Żydów. I to nie w jakiś subtelny sposób, tylko na chama, karykaturalnie, chucpiarsko, szmoncesem rozgłaszając wszem i wobec zachwyty nad ukraińskimi nazistami, zbrodniami Izraela w Palestynie, i krytykując Rosji. Nie da się ukryć, że taki, jak z scenariusza czekistów, spektakl spełnił swoją rolę i skłonił część Polków do irracjonalnej sympatii wobec Rosji. Nie należy więc ulegać klaunom, których gagi wyglądają jakby je pisał perwersyjny czekista na Łubiance.

Jan Bodakowski
Fot.: kadr z filmu Grzegorza Brauna „Transformacja. Od Lenina do Putina”

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.