Kwiaty polskiej poezji patriotycznej

0
0
0
/

Są takie pozycje książkowe, które po prostu trzeba mieć. Nie ze względu na modę, bo ta przemija, ale na ich wartość, również sentymentalną. Do takich właśnie pozycji należy opracowana przez Justynę Chłap-Nowakową antologia "Jeszcze Polska... klasyka polskiej poezji patriotycznej", po którą z chęcią sięgną zarówno młodzi, jak i starsi czytelnicy. Zawierająca zarówno te znane, jak i te zupełnie zapomniane kwiaty polskiej poezji patriotycznej stanowi fascynującą podróż w czasie i przestrzeni do tych znanych, ale i tych zapomnianych obszarów polskiej spuścizny literackiej. Znalazło się w niej miejsce również dla sławiących Polskę zagranicznych poetów. Wielką niespodzianką jest umieszczenie przez Autorkę w tym przebogatym wyborze wierszy utworu niezwykle utalentowanego niemieckiego poety i dramaturga Juliusa Mosena, opiewającego bohaterów bitwy pod Olszynką Grochowską, żołnierzy 4 Pułku Piechoty Liniowej. Jest to tym bardziej istotne, iż opiewający Polskę wiersz Mosena mimo ogromnej wartości artystycznej i literackiej nie wszedł do kanonu nauczania i pozostaje dla przeciętnego czytelnika zupełnie nieznany. Niemalże tysiącstronicowa antologia, zawierająca zaledwie niewielką część poezji patriotycznej, którą przez wieki z potrzeby serca pisało wielu tak mistrzów pióra, jak i utalentowanych amatorów, stanowi dowód, jak bardzo Polacy ukochali swoją Ojczyznę. Czytelnik może obserwować na przykładzie tych utworów, jak rodziła się polska tożsamość, sięgnąć głęboko do jej korzeni i obserwować, jak rozwijał się polski patriotyzm i w jakże misterny sposób łączył się on z katolicką wiarą - wierszy takich autorów jak Jan Paweł Woronicz, Mieczysław Romanowski, czy Władysław Syrokomla. Nie można powiedzieć, że Autorka wybrała najpiękniejsze z pięknych wiersze i poematy, gdyż w nieprzebranym bogactwie polskiej literatury można znaleźć wiele równie pięknych utworów. Część z nich doczekała się druku, część zaś pozostała w sztambuchach, pamiętnikach, czy luźnych kartach, z których odczytywano ją w wąskim, rodzinnym gronie. Nie można też powiedzieć, że zbiór tworzy niejako poetycką geografię Polski, gdyż utwory opiewające piękno polskiej przyrody i polskich ziem nie stanowią klucza doboru. Wspólnym mianownikiem wszystkich tych perełek polskiej poezji jest polski duch, kwintesencja polskości rozumianej jako przywiązanie do kraju, piękna polskiej mowy, wiary i tradycji. Jest to poezja natchniona, ale zarazem inspirująca, wyzwalająca najgłębsze pokłady uczuć, skłaniająca do wzruszeń, piękna w swojej formie, niekiedy tajemnicza. Dobrym pomysłem Autorki antologii było poprzedzenie każdego wiersza krótką biografią twórcy, stanowiącą niejako wprowadzenie, a zarazem przypomnienie konkretnej postaci i kontekstu historycznego, który w natłoku informacji, w jakim dzisiaj żyjemy, mógł zwyczajnie umknąć z pamięci. "Gdyby zebrać siły, które wiersze te były zdolne wyzwolić w słuchaczach i czytelnikach, gdyby dało się z tej miłości zbudować coś materialnego, byłby to gmach ogromny i zapewne niezwykłej piękności. Tu przedstawiamy, próbujemy przywołać ducha tej budowli, którą kolejne pokolenia widzą po swojemu. I wznoszą. Temu te tomy mają służyć" napisała Justyna Chłap-Nowakowa, tłumacząc dokonany wybór, a jednocześnie ubolewając, iż nie wszystkie wiersze, ogromnej wartości, udało się umieścić w niniejszym tomie. Niemniej należy mieć nadzieję, iż stanie się to przyczynkiem do stworzenia kolejnych, czego Autorce z serca życzę.

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną