Medytacje ewangeliczne z dnia 28 marca 2018, Mt 26, 14-25. Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i rzekł: «Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam?» A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać. W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: «Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali spożywanie Paschy?» On odrzekł: «Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka i powiedzcie mu: „Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie urządzam Paschę z moimi uczniami”». Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę. Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu uczniami. A gdy jedli, rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda». Bardzo tym zasmuceni, zaczęli pytać jeden przez drugiego: «Chyba nie ja, Panie?» On zaś odpowiedział: «Ten, który ze Mną rękę zanurzył w misie, ten Mnie wyda. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził». Wtedy Judasz, który miał Go wydać, rzekł: «Czyżbym ja, Rabbi?» Odpowiedział mu: «Tak, ty». Czy był taki dzień w moim życiu, kiedy zdradziłem Jezusa? Czy był taki dzień w moim życiu, kiedy wziąłem trzydzieści srebrników za wydanie Go katom? Możemy mówić "Nie spotkałem Jezusa", tymczasem codziennie spotykamy Go w drugim człowieku... Owych trzydzieści srebrników to wcale nie musiał być pieniądz - może jakiś układ krzywdzący drugiego? A może po prostu nasza wygoda? Co roku w Święta Wielkanocne dają się słyszeć słowa potępienia Judasza za wydanie Jezusa. Pytanie, na ile głosy te pochodzą od ludzi, którzy uczynili podobnie względem sąsiada, partnera w biznesie, czy członka własnej rodziny? Zastanówmy się nad tym, czy i my nie otrzymaliśmy kiedyś trzydziestu srebrników i błagajmy Boga o przebaczenie, dopóki jeszcze mamy na to czas.