Ppor. Mieczysław Niedziński „Niemen” - obrońca Kresów

0
0
0
/

Gdy na mocy postanowień jałtańskich Związek Radziecki zaanektował Kresy, po ewakuacji większości sił Armii Krajowej na tamtejszych terenach pozostały nieliczne oddziały partyzanckie, stawiające opór nowemu okupantowi. Jednym z ich dowódców był ppor. Mieczysław Niedziński – komendant Samoobrony Ziemi Grodzieńskiej. Mieczysław Niedziński urodził się w 1917 r. w Druskienikach na terenie dzisiejszej Litwy. Niewiele wiadomo na temat jego młodości poza tym, że spędził ją w swojej rodzinnej miejscowości, gdzie mieszkał do wybuchu wojny. Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach 81 Pułku Strzelców Grodzieńskich na Radomszczyźnie. Po jego rozbiciu przedostał się na południe, gdzie uczestniczył w obronie Lwowa. Po kapitulacji powrócił w rodzinne strony. W październiku 1941 r. związał się z konspiracją, działając w Obwodzie Grodno Związku Walki Zbrojnej. We wrześniu 1943 r. zorganizował pierwszy w powiecie grodzieńskim oddział partyzancki, z którym rozpoczął działania dywersyjne. W odwecie za działalność oddziału Niemcy rozstrzelali w Druskiennikach 58 osób, w tym matkę i siostrę Niedzińskiego, oraz spacyfikowali wieś Zapurwie. Jesienią 1943 r. Niedziński przeszedł na teren Okręgu AK Nowogródek, gdzie służył w 77. pp AK, jako dowódca plutonu. Brał udział w wielu operacjach bojowych z niemieckimi siłami okupacyjnymi oraz z oddziałami sowieckiej partyzantki. Po fiasku operacji „Ostra Brama” udało mu się uniknąć rozbrojenia przez Sowietów. Jesienią 1944 r. przeszedł z powrotem na Grodzieńszczyznę, gdzie w październiku tego roku objął dowództwo 5. kompanii terenowej. W marcu 1945 r. utworzono w jej ramach drużynę partyzancką, która stanowiła zaczątek Samoobrony Ziemi Grodzieńskiej – ostatniego zorganizowanego oporu wobec władzy sowieckiej na tamtych terenach. Wiosną 1945 r. Niedziński został mianowany na stanowisko II zastępcy komendanta Obwodu Grodno, a jesienią tego roku – prezesa Obwodu Zrzeszenia WiN Grodno. Latem 1945 r. Samoobrona Ziemi Grodzieńskiej, złożona przede wszystkim z członków struktur poakowskich, liczyła ok. 500-600 ludzi, w tym kilkudziesięcioosobowy oddział partyzancki. Rok później główny oddział Samoobrony liczył ponad 70 żołnierzy i operował na obszarach północno-wschodniej Grodzieńszczyzny oraz części Litwy Kowieńskiej. Jesienią 1946 r. ze względów taktycznych podzielono go trzy mniejsze pododdziały. Celem działania organizacji była likwidacja agentów i funkcjonariuszy NKWD oraz ochrona polskiej ludności pozostałej na tym terenie. Według zachowanych dokumentów do 1948 r. zlikwidowano ok. 100 osób związanych z aparatem bezpieczeństwa władzy radzieckiej. Aktywność Samoobrony stała się przyczyną wzmożonych działań ze strony Sowietów. W celu likwidacji polskiej partyzantki na przełomie 1946/47 r. powołano specjalną grupę operacyjną złożoną z istriebitielnych batalionów oraz oddziałów NKWD, w sumie ponad 3 tys. ludzi, wspomaganą przez blisko 20-tysięczną armię agentów. Zimą 1947/48 r. Sowietom udało się rozbić dwa z trzech pododdziałów Samoobrony. Na skutek donosu, na początku maja 1948 r., liczący kilkunastu ludzi oddział ppor. Niedzińskiego został otoczony przez wojska sowieckie w okolicach Grodna. W wyniku starcia śmierć poniósł on oraz kilku jego podkomendnych. Ciało dowódcy wożono i pokazywano miejscowej ludności w celu identyfikacji, po czym pochowano je w nieznanym miejscu. Śmierć ppor. Niedzińskiego zakończyła okres skoordynowanej działalności polskiej partyzancki na Grodzieńszczyźnie. Ostatni oddział wywodzący się z Samoobrony Ziemi Grodzieńskiej został rozbity w maju 1952 r. Źródła: redisbad.info, kresowiacy.com

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną