Syjoniści nie mają prawa do Palestyny. Poznaj ustalenia profesora Sanda z Izraela

0
0
0
/

Nakładem wydawnictwa Dialog ukazała się praca „Kiedy i jak wynaleziono Ziemię Izraela" autorstwa Shlomo Sanda, profesora historii na uniwersytecie w Tel Awiwie, człowieka manifestującego sympatie dla tradycji judaistycznej, żydowskiej lewicy, i krytycznego wobec chrześcijaństwa oraz nacjonalizmów krajów środkowej Europy.           Pomimo, że na polskiej prawicy są zwolennicy teorii o prawie Izraela do Palestyny, wystarczy przypomnieć Marka Jurka czy profesora Wolniewicza, to Polacy powinni sobie uświadomić, że jeżeli Żydzi mogli przekonać społeczność międzynarodową, że mają prawo po 1900 latach wrócić do swojej rzekomej ojczyzny w Palestynie, to równie dobrze mogą przekonać społeczność międzynarodową, że mają prawo do powrotu do Polin (na ziemie polskie) z których zniknęli 75 lat temu. I nic nie stoi na przeszkodzie by Polacy stali się Palestyńczykami Środkowej Europy. Zdaniem Shlomo Sanda współcześni Żydzi nie są potomkami biblijnych Żydów, potomkami biblijnych Żydów są dzisiejsi Palestyńczycy (którzy w VII wieku przyjęli islam). Wbrew propagandzie syjonistów po zburzeniu świątyni jerozolimskiej biblijni izraelici nie zostali wypędzeni, tylko przez wieki się wynarodowili. Współcześni Żydzi są potomkami ludów, które w pierwszych wiekach przyjęły judaizm, gdy religia ta zabiegała (od II wieku p.n.e. do VIII wieku n.e.) o konwertytów na tej samej zasadzie jak robi to dziś islam czy chrześcijaństwo – dzięki czemu powstało wiele państw judaistycznych (Adiabene w północnej Mezopotamii, Karaimi, Chazarzy). Nie ma więc związków genetycznych, nie tylko między biblijnymi Izraelitami a współczesnymi Żydami, a nawet między samymi współczesnymi Żydami – istnienie rasy żydowskiej to mit stworzony przez syjonistów i antysemitów. Naród żydowski to tylko wspólnota kulturowa złączona wiarą w nieprawdziwe mity. Nieprawdziwy mit o pochodzeniu współczesnych Żydów od biblijnych Izraelitów i prawie współczesnych Żydów do stworzenia Izraela, stworzyli syjoniści. Wykorzystując dla swoich imperialistycznych roszczeń terytorialnych teksty biblijne sprzed kilku tysiącleci. Nawet „gwiazda Dawida nie jest starożytnym żydowskim symbolem, ale przybyła z subkontynentu indyjskiego" Religijnych Żydów nie interesował przez wieki powrót do Palestyny. Jedyne co mogło zainteresować jakiegoś bogatego Żyda to pochówek w Jerozolimie - zgodnie z judaizmem jako pierwsi zostaną wskrzeszeni pochowani w Jerozolimie. Do dziś większość Żydów nie ma ochoty by mieszkać w Izraelu. Rabini judaistyczni odrzucali syjonizm bo „w syjonizmie ziemia zastępowała Torę, a kult przyszłego państwa – więź z Bogiem. Z tej perspektywy nacjonalizm żydowski stawał się o wiele większym zagrożeniem dla judaizmu niż indywidualne asymilacje, większym niż pożałowania godne reformy religijne. „Obawy ortodoksyjnego judaizmu w końcu okazały się uzasadnione", syjonizm wyparł judaizm z tożsamości wielu Żydów. Z tekstu biblijnego jednoznacznie wynika, że biblijni Izraelici nie byli tubylcza ludnością Palestyny tylko ludnością napływową. Syjonistyczny mit odwołuje się do Starego Testamentu według, którego Bóg ofiarował Abrahamowi ziemie Kaanan. Maksymalne rozmiar ziemi do jakiej roszczą sobie prawa współcześni Żydzi to obszar od Nilu (w dzisiejszym Egipcie) do Eufratu (w dzisiejszym Iraku). Przez wieki dla religijnych judaistów Tora była pismem religijnym, i nie wysuwali oni roszczeń do Palestyny, jednak syjoniści przekształcili Torę (księgi będące częścią katolickiego Starego Testamentu) w tekst mający być tekstem historycznym, by uzasadnić swoje pretensje do Palestyny. Biblia przedstawia biblijnych Izraelitów „jako imigrantów i zdobywców niemających nic wspólnego z ziemią do której przybyli". Tekst Tory gloryfikuje eksterminacje tubylców przez napływową ludność biblijnego Izraela – i w takim kulcie imperialistycznych zbrodni na tubylcach od dziesięcioleci wychowywane są dzieci i młodzież w Izraelu (dzięki czemu zdemoralizowani Izraelczycy traktują imperialistyczne zbrodnie na Palestyńczykach jako coś moralnego i oczywistego). Specyfika Żydów polega na tym, że choć inne narody też popełniają imperialistyczne zbrodnie, to tylko Żydzi publicznie się nimi chełpią. W 70 roku n.e. Rzymianie zniszczyli świątynie Jerozolimską, a w 135 całą Jerozolimę, budując na jej gruzach rzymskie miasto Colonia Aelia Capitolina, do którego wstępu zabroniono obrzezanym. W IV wieku w cesarstwie rzymskim zalegalizowano chrześcijaństwo, a w VII Jerozolima została zniewolona przez muzułmanów. Zablokowanie przez muzułmanów możliwości pielgrzymowania chrzęstniak do Jerozolimy (w XI wieku) doprowadziło do krucjat. Pod koniec XVIII wieku „w Palestynie mieszkało nie więcej niż 500 Żydów (większość w Jerozolimie) i 250.000 chrześcijan i muzułmanów. W tym samym czasie na całym świecie, głównie w Europie Wschodniej żyło około 2,5 miliona Żydów". Przez 1600 lat nie było żadnych przeszkód by Żydzi osiedlali się w Palestynie, nie byli jednak tym w ogóle zainteresowani. Syjoniści ignorowali obecność arabów w Palestynie, nie był to dla nich ani problem moralny ani logistyczny. Żydowscy osadnicy w Palestynie kupowali ziemie od bogatych Arabów i wyrzucali z niej biednych arabskich chłopów. Syjoniści zwoje roszczenia do Palestyny uzasadniali tym, że Palestyńczycy nie są narodem, rzekomymi racjami historycznymi i teologicznymi. Syjoniści traktowali i traktują żydowskie prawo do Palestyny jako coś oczywistego i nie zastanawiają się nad nim. Wbrew faktom syjoniści głoszą, że Żydzi byli obecni w Palestynie przez cały okres rzekomego wygnania. Zawsze syjoniści szczerze deklarowali, że chcą Palestynę i inne biblijne ziemie tylko dla siebie. Główną zasadą syjonistycznej polityki, była metoda faktów dokonanych.

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną