Generał dywizji Wojska Polskiego w II RP, dowódca Okręgu Korpusu w Warszawie a później w Krakowie. Podczas przewrotu majowego opowiedział się za rządem, za co przeniesiono go w stan spoczynku. Mieczysław Kuliński urodził się 22 października 1871 r. w Wicyniu na terenach ówczesnego województwa tarnopolskiego II RP. Niższą szkołę realną wojskową ukończył w Koszycach, wyższą w Hrańcu na Morawach. W 1888 r. wstąpił na akademię wojskową w Wiener Neudstadt w Austrii. Po jej ukończeniu w stopniu podporucznika skierowany do 13 pp. w Krakowie, został oficerem zawodowym piechoty w armii Austro-Węgier. Przeszedł kolejne stanowiska liniowe i sztabowe. Był oficerem sztabowym oraz dowódcą kompanii i batalionu. W czasie I wojny światowej walczył na froncie rosyjskim jako dowódca ołomunieckiego 13 p. piechoty pospolitego ruszenia. Później został komendantem wojskowej Szkoły Realnej w Łobzowie. Ostatnie tygodnie wojny spędził na froncie włoskim jako dowódca rzeszowskiego 110 p. piechoty. Z dniem 1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika i mianowany dowódcą Okręgu Wojskowego „Tarnów”. Od stycznia 1919 r. dowodził brygadą piechoty w Grupie Operacyjnej „Bug”, walcząc z Ukraińcami. W kwietniu tego roku objął stanowisko pierwszego zastępcy szefa Sztabu Generalnego. W czerwcu 1921 r. otrzymał nominację na stanowisko dowódcy Okręgu Generalnego „Warszawa”, przeformowanego później w Dowództwo Okręgu Korpusu nr I. W 1923 r. objął stanowisko dowódcy Okręgu Korpusu V w Krakowie. Przeciwstawiał się atakom Józefa Piłsudskiego kierowanym przeciwko kadrze oficerskiej z byłej armii austriackiej. Podczas przewrotu majowego w 1926 r. opowiedział się za rządem. W związku z tym został zwolniony ze stanowiska dowódcy DOK V i przeniesiony – najpierw do dyspozycji ministra spraw wojskowych, a w październiku – w stan spoczynku. Czynnie wspierał endecję, współpracował z Romanem Dmowskim, który wciągnął go do działalności politycznej. W grudniu 1926 r. został członkiem Wielkiej Rady Obozu Wielkiej Polski. Stanowisko to zajmował aż do rozwiązania OWP w 1933 r., po czym zaprzestał czynnego uczestnictwa w życiu politycznym. Po powstaniu warszawskim przeniósł się z żoną do Krakowa. W drugiej połowie 1945 r. był pełnomocnikiem Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża. Zmarł 22 czerwca 1958 r. w Krakowie i tam został pochowany. Generał Mieczysław Kuliński był odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski III kl., Krzyżem Virtuti Militari V kl. oraz 3-krotnie Krzyżem Walecznych. Źródło: ipsb.nina.gov.pl