Żołnierz Armii Krajowej i Związku Zbrojnej Konspiracji, jako dowódca oddziału podziemia antykomunistycznego uczestniczył w szeregu dużych bitw z oddziałami NKWD i KBW. 24 czerwca 1948 r. został ranny w wyniku zamachu dokonanego przez ubeckiego agenta. Nie chcąc trafić do niewoli, odebrał sobie życie rozrywając się granatem. Tadeusz Zieliński urodził się 27 września 1927 r. w miejscowości Gaj w powiecie radomskim. Brak jest informacji na temat jego przedwojennych losów. Prawdopodobnie od końca 1943 r. walczył w szeregach 72 pp. Armii Krajowej operującego na terenach Radomszczyzny i Kielecczyzny. W sierpniu 1945 r. brał udział w głośniej akcji rozbicia ubeckiego więzienia w Kielcach, podczas której uwolniono kilkuset przetrzymywanych w nim oficerów i żołnierzy AK. W kwietniu 1946 r. stanął na czele 20-osobowego oddziału partyzanckiego WiN operującego na terenie powiatu kozienickiego. Miesiąc później oddział wszedł w skład Związku Zbrojnej Konspiracji mjr. Franciszka Jaskulskiego „Zagończyka”. Partyzanci „Igły” przeprowadzali akcje odwetowe skierowane przeciwko funkcjonariuszom UB, konfidentom i milicjantom oraz zwalczali pospolity bandytyzm. Kilkakrotnie toczyli duże bitwy z oddziałami NKWD i KBW. 15 czerwca 1946 r. oddział ppor. Zielińskiego uczestniczył w walkach pod Zwoleniem, które były największą akcją przeprowadzoną przez podziemie antykomunistyczne na Kielecczyźnie w 1946 r. W starciu zginęło 40 żołnierzy Armii Czerwonej, a kilkunastu zostało rannych. 18 lipca 1946 r. pod Skaryszewem oddział „Igły” rozbił grupę żołnierzy ochraniającą ppłk. Alfreda Wnukowskiego, oficera Armii Czerwonej, dowódcę rzeszowskiego pułku KBW. We wrześniu 1946 r. aresztowany przez bezpiekę „Zagończyk” podjął próbę negocjacji, w wyniku której doszło do ujawnienia kilkuset żołnierzy, w tym także oddziału „Igły”. Na wieść o represjach dotykających ujawnionych, w połowie października ppor. Zieliński podjął decyzję o odtworzeniu oddziału. W kolejnych miesiącach oddział przeprowadzał akcje przeciwko nadgorliwym milicjantom i członkom PPR oraz zwalczał pospolitą przestępczość. Przed wyborami w styczniu 1947 r. prowadził też działalność propagandową, rozdając ulotki i kierując odezwy do żołnierzy LWP. Działania bezpieki przeciwko zgrupowaniu „Igły” nasiliły się na przełomie 1947/1948 r. Ostatnią bitwę stoczył 14 czerwca 1948 r. pod wsią Dzierzkówek niedaleko Skarszewa. Pomimo przewagi liczebnej po stronie UB i KBW, „Igła” zdołał przebić się z okrążenia i podjął próbę przedostania się na teren województwa łódzkiego. 24 czerwca 1948 r. ppor. Tadeusz Zieliński „Igła” został ciężko ranny w wyniku zamachu dokonanego przez ubeckiego agenta z jego oddziału. Nie chcąc trafić do niewoli, popełnił samobójstwo rozrywając się granatem. Źródło: podziemiezbrojne.blox.pl