Od najmłodszych lat związany z ruchem endeckim, podczas okupacji działał w Stronnictwie Narodowym oraz walczył w szeregach Armii Krajowej, a po 1945 r. trafił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Po powrocie do kraju pracował przy budowie polskich elektrowni. Będąc na emeryturze, oddał się działalności społecznej i publicystycznej. Andrzej Meissner urodził się 18 września 1923 r. w Poznaniu, w rodzinie znanego działacza narodowego i powstańca wielkopolskiego, Czesława Meissnera. Uczęszczał do miejscowego Gimnazjum im. Adama Mickiewicza, a następnie do Męskiego Gimnazjum i Liceum Towarzystwa Ziemi Mazowieckiej w Warszawie. W latach 1938–1939 należał do Narodowej Organizacji Gimnazjalnej. W 1942 r. zdał maturę na tajnych kompletach i rozpoczął studia w konspiracyjnej Wyższej Szkole Handlowej. W czasie II wojny światowej działał w konspiracyjnym Stronnictwie Narodowym. Od 1943 r. walczył w szeregach Armii Krajowej, brał udział w powstaniu warszawskim. Po jego upadku od października 1944 r. był więźniem w niemieckim stalagu. Po wyzwoleniu trafił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Po ich rozformowaniu w 1947 r. powrócił do kraju. W 1952 r. ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki i przeprowadził się do Szczecina, gdzie rozpoczął pracę zawodową. Jednocześnie kontynuował edukację w szkołach technicznych. W kolejnych latach pracował przy budowie polskich elektrowni, m.in. w Szczecinie, Bełchatowie, Koninie, a także w Niemczech i Turcji. Po przejściu na emeryturę 1989 r. poświęcił się działalności społecznej i publicystycznej. Pisał wspomnieniowe artykuły, prowadził korespondencję z działaczami Stronnictwa Narodowego. Jego teksty pojawiały się „Myśli Polskiej” oraz „Szańcu”. Był członkiem Rady Fundacji im. Romana Dmowskiego. Zmarł 26 czerwca 2008 r. w Koninie. Był odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Źródła: endecja.pl, mysl.pl