3 lipca 1943 r., w odwecie za pomoc partyzantom, Niemcy spacyfikowali dwie polskie wsie, Popówki na Podlasiu oraz Bór Kunowski na Kielecczyźnie. Zamordowano blisko 80 osób, nie oszczędzono kobiet ani dzieci. Wieś Popówka została spacyfikowana przez niemieckich żandarmów z posterunków z pobliskich miejscowości. Pretekstem do mordu była współpraca ludności z działającymi w pobliżu radzieckimi partyzantami. Rozstrzelano 37 osób, w tym 16 dzieci. Z masakry ocalała jedna osoba, która ukryła się we wnęce pieca chlebowego w swoim domu. Egzekucji dokonano na cmentarzu żydowskim w miejscowości Gródek, gdzie dziś znajduje się tablica upamiętniająca to zdarzenie. Niemcy spalili wszystkie zabudowania, wieś przestała istnieć. W 1946 r. szczątki ofiar ekshumowano i przewieziono na cmentarz prawosławny w Królowym Moście, gdzie dokonano ich uroczystego pochówku w zbiorowej mogile. W miejscu, gdzie znajdowała się wieś, w 1965 r. został postawiony pomnik. W tych samych dniach wojska niemieckie spacyfikowały wieś Bór Kunowski w powiecie starachowickim na Kielecczyźnie. Powód był ten sam - podejrzenie o sprzyjanie partyzantom. Wymordowano ponad 40 osób, część została spalona żywcem w stodole, a część zastrzelona w graniczącym ze wsią lesie. Wśród ofiar byli zarówno mężczyźni, jak i kobiety i dzieci. Niemcy nie pozwolili pochować ciał na cmentarzu. Po wojnie szczątki ekshumowano i przeniesiono na parafialny cmentarz. W miejscu pierwotnego pochówku ofiar znajduje się pomnik upamiętniający ofiary, przy którym odbywają się uroczystości rocznicowe. Źródło: Eksterminacja Ludności Polskiej w Okresie Okupacji Hitlerowskiej, Ministerstwo Sprawiedliwości Główna Komisja Badań Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, Warszawa 1979 Na zdjęciu: Pomnik w miejscu gdzie kiedyś znajdowała się wieś Popówka, fot. Krzysztof Kundzicz / wikimedia commons