Dyplomata i polityk, od 1934 r. pełnił funkcję ambasadora RP w Londynie. Jako minister spraw zagranicznych w rządzie Sikorskiego przedstawił aliantom raport o holokauście oraz wysłał prośbę do Międzynarodowego Czerwonego Krzyża o wyjaśnienie zbrodni katyńskiej.
Edward Bernard Raczyński urodził się 19 grudnia 1891 r. w Zakopanem, pochodził ze znanego wielkopolskiego rodu Raczyńskich herbu Nałęcz. Dzieciństwo spędził w Krakowie, był uczniem tamtejszego Liceum Ogólnokształcącego im. króla Jana III Sobieskiego. Studia prawnicze odbywał w Lipsku i Londynie oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1916 r. uzyskał doktorat.
Pod koniec I wojny światowej zaciągnął się ochotniczo do Wojska Polskiego, trafił do szkoły podchorążych w Ostrowi Mazowieckiej. W listopadzie 1918 r. brał udział w rozbrajaniu Niemców.
W 1919 r. został pracownikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych, przebywał na placówkach dyplomatycznych w Szwajcarii, Danii i Anglii. Od 1932 r. pełnił funkcję stałego delegata przy Lidze Narodów w Genewie.
Jesienią 1934 r. został mianowany ambasadorem RP w Londynie, którą to funkcję pełnił do chwili wycofania poparcia dla polskiego rządu przez Wielką Brytanię w lipcu 1945 r. W latach 1941-43 był ministrem spraw zagranicznych polskiego Rządu RP na Uchodźstwie.
W grudniu 1942 r., na podstawie materiałów uzyskanych od Jana Karskiego, przygotował i przedstawił aliantom szczegółowy polski raport o holokauście. Był to pierwszy na świecie oficjalny raport na temat holokaustu informujący o nim światową opinię publiczną. Raczyński był również autorem oświadczenia polskiego rządu po odkryciu przez Niemców katyńskich grobów w 1943 r.
Latem 1944 r., podczas powstania warszawskiego, bezskutecznie zabiegał u rządu brytyjskiego w sprawie zwiększenia zrzutów broni i amunicji dla walczącej Warszawy oraz wysłania tam polskiej brygady spadochronowej.
Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie aktywnie uczestniczył w tworzeniu struktur polskiej emigracji politycznej i organizowaniu pomocy dla uchodźców. W 1954 r., wraz z gen. Władysławem Andersem i Tomaszem Arciszewskim, był twórcą Rady Trzech, kolegialnego organu władzy Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie z prerogatywami prezydenta.
W latach 1979-1986 piastował urząd Prezydenta RP na Uchodźstwie. Był najstarszym prezydentem w historii Polski, złożył urząd w wieku 95 lat. W czasach PRL wspierał demokratyczną opozycję, był jednym ze współzałożycieli Funduszu Pomocy Krajowi.
W 1990 r. założył Fundację im. Raczyńskich w Poznaniu, przekazując jej Galerię Rogalińską przy Muzeum Narodowym. W jej skład weszły liczne dzieła sztuki oraz pałac i park we wsi Rogalin, będącej dawną siedzibą rodową Raczyńskich.
Edward Bernard Raczyński zmarł 30 lipca 1993 r. w Londynie, pochowano go w rodzinnym Rogalinie. W jego pogrzebie uczestniczyli przedstawiciele najwyższych władz państwowych i kościelnych oraz tysiące zwykłych Polaków.
Źródła: pid.gov.pl, kuriergalicyjski.com