Nakładem wydawnictwa Zysk ukazała się klasyczna polska powieść historyczna „Lisowczycy” autorstwa Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego. Jej bohaterem jest Marcin Lis, który w sierpniu 1611 roku zaciąga się w szeregi Lisowczyków w czasie kolejnej polskiej interwencji w Rosji.   Tytułowi Lisowczycy byli sławnym w całej Europie oddziałem „kawalerii sformowanej na początku XVII wieku przez Aleksandra Józefa Lisowskiego”. Przemieszczali się na „lekkich koniach, uzbrojeni tylko w krzywe szable i rohatyny, łuki lub rusznice”. „Walczyli od Francji, Rosji po Włochy i Finlandię, siejąc grozę i zniszczenie”.   Antoni Ferdynand Ossendowski urodził w 1876 w Rosji. Studiował w Rosji i na Sorbonie (chemię i fizykę). Brał udział w wyprawach badawczych w azjatyckiej części Rosji. Dzięki pracy jako pisarz okrętowy opłyną całą Azję. Po skończonych studiach pracował w rosyjskich instytutach naukowych i przemyśle. W azjatyckiej części Rosji zastała go rewolucja komunistyczna. Pomimo wieloletniej walki z caratem w czasie rewolucji wspierał białych. Do kraju z sowieckiej Rosji przedarł się przez Azję. W Polsce poświęcił się działalności pisarskiej i pracy naukowej w szkołach wyższych. W 1942 nawrócił się z kalwinizmu na katolicyzm. W 1943 wstąpił do Stronnictwa Narodowego. Pod okupacją pracował dla polskiego państwa podziemnego. Zmarł w 1945 z powodu choroby serca. Armia Czerwona ekshumowała jego zwłoki by upewnić się czy aby na pewno wróg towarzysza Lenina jest na pewno martwy.   Ossendowski był autorem ponad 100 książek (142 przekłady na 19 języków) porównywanych z dziełami Conrada, Londona, Kiplinga i Hemingwaya. Życie Ossendowskiego stało się kanwa wielu jego książek.   Jego książka o wodzu sowieckiej rewolucji „Lenin” doprowadziła do wymazania go ze zbiorowej świadomości Polaków przez reżim komunistyczny. Ossendowskie jak większość niekomunistycznych pisarzy znikną z kart opracowań naukowych, jego książki wycofano z bibliotek i zniszczono.   Jan Bodakowski   fot. mat. prasowe