Reżyserem filmu „Juliusz” jest Aleksander Pietrzak. W filmie w rolach głównych wystąpili: Wojciech Mecwaldowski, Anna Smołowik, Jan Peszek, Rafał Rutkowski, Abelard Giza, Kacper Ruciński, Rafał Paczes, Jerzy Skolimowski, Andrzej Chyra i Maciej Stuhr. Jak informuje dystrybutor filmu tytułowy „Juliusz” to uporządkowany nauczyciel plastyki (Wojciech Mecwaldowski), którego głównym problemem w życiu jest ojciec (Jan Peszek) – nieustająco imprezujący artysta-malarz. Kiedy senior przeżyje drugi zawał serca, a mimo to odmówi zmiany stylu życia, Juliusz będzie musiał znaleźć sposób na to, by wpłynąć na jego zachowanie. Lekarstwem na bolączki bohatera wydawać się będzie przypadkowo poznana, beztroska lekarz weterynarii – Dorota (Anna Smołowik). Okaże się jednak, że prawdziwe problemy dopiero nadchodzą”. Humor bywa w filmie „Juliusz” czasami dość dosadny. Ojciec bohatera chwali się synowi tym, że w 1972 roku kopulował z Angelą Merkel (w kopulacji genitalno-analnej brać miał udział też jego kolega), oraz spółkował w zbożu z Izabelą Trojanowską. Bohater filmu to ofiara losu, non stop wpada w jakiś kłopoty, żyje samotnie, użera się z rozpustnym ojcem, sąsiadem, uczniami i dyrekcją szkoły, którzy traktują go jak śmiecia. Zabawnie ukazany jest w „Juliuszu” mierny poziom aspiracji kulturowych polskiej elity. Bohater, absolutnie nie atrakcyjny facet, by dorobić, zarabia nago leżąc jako podkładka dla wędlin na elitarnym raucie sponsorowanym przez producenta wędlin – na który jako atrakcja prezentowana jest Katarzyna Jada jedząca pasztetową. Ewidentną zaletą filmu jest, co ewidentnie nie powinno spodobać się feministkom, wątek związany z główna bohaterką. Jest ona w ciąży, z przypadku, z niesympatycznym facetem. Ciąża jest pokazana jako coś sympatycznego, pięknego i bardzo optymistycznego – sprzecznego z politycznie poprawną kampanią na rzecz aborcji. Akcja filmu jest dynamiczna i wciągająca, kryminalne, romantyczne, obyczajowe wątki doskonale przeplatają się z duża dawką humoru. W filmie nie ma lewicowej propagandy. Scenariusz jest zgrabnie skonstruowany. Odmienię od wielu innych polskich komedii romantycznych, też zazwyczaj bardzo sprawnie zrealizowanych, „Juliusz” opowiada historie zwykłych ludzi, żyjących w normalnych warunkach, a nie scenerii luksusowych apartamentowców z basenami.