Z okazji 100 rocznicy deklaracji niepodległości Polski odbył się w Warszawie marsz Wolności i Suwerenności. Szli w nim Janusz Korwin-Mikke, Rafał Ziemkiewicz, prawicowcy z flagami partii Wolność i biało czerwonymi i Narodowa Wolna Polska pod flagami z słowiańską swastyką.

Uczestnicy Marszu uczcili to, że „7 października 1918 roku została ogłoszona niepodległość Polski. Rada Regencyjna przejęła od zaborców zwierzchność nad wojskiem. Rozpoczęło się rozbrajanie garnizonów okupantów oraz proces przejmowania władzy. Po 123 latach niewoli Polacy odzyskali wolność”. Jak informowali organizatorzy „tego roku mija setna rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości. By uczcić ten wyjątkowy jubileusz odzyskania przez nasz kraj niezależności - 7 października 1918 - pójdziemy zamanifestować naszą miłość do ojczyzny w Marszu Wolności i Suwerenności. Na marsz zapraszamy wszystkich, rodziny z dziećmi, starych i młodych. Wszystkich tych którym Polska racja stanu leży na sercu. Świętujmy tą radosną rocznicę w pokojowej i wesołej atmosferze”. Marsz rozpoczął się o godz. 11:00 na Placu Trzech Krzyży. Uczestnicy maszerowali ul. Nowy Świat, zatrzymali się przed pomnikiem Kopernika. Koniec marszu miał miejsce na Placu Zamkowym. Pod kolumną Zygmunta odczytano Odezwę Rady Regencyjnej proklamująca niepodległość Polski Rada Regencyjna do Narodu Polskiego. ”Wielka godzina, na którą cały naród polski czekał z upragnieniem, już wybiła. Zbliża się pokój, a wraz z nim ziszczenie nigdy nie przedawnionych dążeń narodu polskiego do zupełnej niepodległości. W tej godzinie wola narodu polskiego jest jasna, stanowcza i jednomyślna. Odczuwając tę wolę i na niej opierając to wezwanie, stajemy na podstawie ogólnych zasad pokojowych, głoszonych przez prezydenta Stanów Zjednoczonych, a obecnie przyjętych przez cały świat, jako podstawa do urządzenia nowego współżycia narodów. W stosunku do Polski zasady te prowadzą do utworzenia niepodległego państwa, obejmującego wszystkie ziemie polskie, z dostępem do morza, z polityczną i gospodarczą niezawisłością, jako też z terytorialną nienaruszalnością, co przez traktaty międzynarodowe zagwarantowanem będzie. Aby ten program ziścić, musi naród polski stanąć jako mąż jeden i wytężyć wszystkie siły, by jego wola została zrozumiana i uznana przez cały świat. W tym celu stanowimy: 1) Radę Stanu rozwiązać. 2) Powołać zaraz rząd, złożony z przedstawicieli najszerszych warstw narodu i kierunków politycznych. 3) Włożyć na ten rząd obowiązek wypracowania, wspólnie z przedstawicielami grup politycznych, ustawy wyborczej do Sejmu polskiego, opartej na szerokich zasadach demokratycznych, i ustawę tę najpóźniej w ciągu miesiąca do zatwierdzenia i ogłoszenia Radzie Regencyjnej przedstawić. 4) Sejm niezwłocznie potem zwołać i poddać jego postanowieniu dalsze urządzenie władzy zwierzchniej państwowej, w której ręce Rada Regencyjna, zgodnie ze złożoną przysięgą, władzę swoją ma złożyć. Polacy! Obecnie już losy nasze w znacznej mierze w naszych spoczywają rękach. Okażmy się godni tych potężnych nadziei, które z górą przez wiek żywili wśród ucisku i niedoli ojcowie nasi. Niech zamilknie wszystko, co nas wzajemnie dzielić może, a niech zabrzmi jeden wielki głos: Polska Zjednoczona Niepodległa. Warszawa, 7 października 1918 r. † Aleksander Kakowski,  Józef Ostrowski,  Zdzisław Lubomirski. Prezydent ministrów Jan Kucharzewski” Jak można przeczytać na stronie Dzieje pl, Rada Regencyjna została „utworzona została na podstawie patentu wydanego 12 września 1917 r. przez generał-gubernatorów: niemieckiego - Hansa von Beselera i austriackiego - Stanisława Szeptyckiego. Powołanie Rady Regencyjnej Teoretycznie miała pełnić najwyższą władzę w Królestwie Polskim do czasu przekazania jej w ręce regenta lub króla. W rzeczywistości posiadała niewielkie kompetencje, głównie w zakresie sądownictwa, szkolnictwa oraz części administracji”. 15 października 1917 r. na członków Rady Regencyjnej powołano: „arcybiskupa warszawskiego Aleksandra Kakowskiego, prezydenta Warszawy księcia Zdzisława Lubomirskiego i honorowego prezesa Stronnictwa Polityki Realnej hrabiego Józefa Ostrowskiego. Siedzibą Rady Regencyjnej stał się Zamek Królewski w Warszawie”. [gallery ids="80855,80856,80857,80858,80860,80861,80862,80863,80864,80865,80866,80867,80868,80869,80870,80871,80872,80873,80874,80875,80876,80877,80878,80879,80880,80881,80882,80883,80884,80885,80886,80887"] AUTOR ZDJĘĆ I TEKSTU: JAN BODAKOWSKI