Juliusz Trzciński. Minister w II RP rozstrzelany przez Niemców w masowej egzekucji

0
0
0
/

Działacz społeczny i polityczny, uczestnik powstania wielkopolskiego, w 1921 r. został ministrem byłej dzielnicy pruskiej w rządach Wincentego Witosa i Antoniego Ponikowskiego. Po wybuchu II wojny światowej umieszczony na liście osób do zamordowania, został rozstrzelany w lasach pod Inowrocławiem. Juliusz Trzciński przyszedł na świat 26 sierpnia 1880 r. w Ostrowie nad Gopłem na Kujawach. Pochodził z rodziny ziemiańskiej. W 1898 r. zdał maturę w gimnazjum w Inowrocławiu, następnie studiował w Monachium, gdzie uzyskał tytuł doktora ekonomii. W 1907 r. osiadł w rodzinnym Ostrowie, gdzie zarządzał majątkiem przejętym po ojcu. Jako aktywny społecznik udzielał się w wielu organizacjach i stowarzyszeniach gospodarczych. Należał do Kółka Rolniczego w Ostrowie, Centralnego Towarzystwa Gospodarczego i Towarzystwa-Rolniczego. Był także wiceprezesem Wielkopolskiej Izby Rolniczej. Udzielał się też politycznie, miał poglądy konserwatywne. Należał do grona założycieli Narodowego Stronnictwa Ludowego, skupiającego wielkich właścicieli ziemskich. Był też członkiem Ligi Narodowej. W okresie powstania wielkopolskiego brał udział w pracach Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Strzelnie oraz wszedł skład Powiatowej Rady Ludowej w tym mieście. W wyborach  uzupełniających do Sejmu Ustawodawczego w 1919 r. uzyskał mandat z ramienia Narodowego Zjednoczenia Ludowego. Zasiadając w ławach poselskich, działał energicznie na rzecz budowy portu w Gdyni. W lipcu 1921 r. w rządzie Wincentego Witosa otrzymał tekę Ministra Byłej Dzielnicy Pruskiej. Był zwolennikiem szybkiej integracji ziem zaboru pruskiego z resztą kraju. Ze względu na opór jej przeciwników zrezygnował z funkcji po 3 miesiącach. Po przegranych przez Narodowe Zjednoczenie Ludowe wyborach parlamentarnych w 1922 r. wycofał się z życia politycznego, pozostając czynnym w organizacjach społecznych i gospodarczych. Był współzałożycielem Towarzystwa Przemysłowo-Handlowego i założycielem Zakładów Rolniczo-Przemysłowych. Był członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz Towarzystwa Naukowego w Toruniu. Zasiadał w poznańskim Sejmiku Wojewódzkim. Jako były uczestnik powstania wielkopolskiego wspierał organizacje o charakterze kombatanckim i paramilitarnym np. Towarzystwo Powstańców i Wojaków. Działał w Lidze Obrony Przeciwpowietrznej i Przeciwgazowej, a także w Związku Ochrony Kresów Zachodnich, pracując na rzecz rozwoju polskości na Pomorzu. Za zasługi uhonorowano go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Po wybuchu II wojny światowej znalazł się na liście proskrypcyjnej sporządzonej przez Niemców. Aresztowany przez gestapo i więziony w inowrocławskim więzieniu, w nocy z 12 na 13 października 1939 r. został rozstrzelany w masowej egzekucji w lasach pod Gniewkowem koło Inowrocławia. Jego ciała nigdy nie odnaleziono. Źródło: kujawskie.blogspot.com, fot. NAC

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną