Polska wieś zaatakowana przez 1200 banderowców. Rocznica obrony Huty Starej przed UPA

0
0
0
/

16 listopada 1943 r. banderowcy napadli wieś Huta Stara w powiecie kostopolskim województwa wołyńskiego. Dzięki zorganizowanej we wsi samoobronie wspieranej przez partyzantów z Armii Krajowej atak został odparty. Napastnicy ponieśli klęskę, tracąc około 100 zabitych. Nieistniejąca już wieś Huta Stara należała do najstarszych polskich osad na tzw. Zasłuczu, czyli terenach położonych po prawej stronie rzeki Słucz. Po I wojnie światowej została włączona do nowo powstałej gminy Ludwipol w powiecie kostopolskim. Według spisu ludności z 1921 r. liczyła 66 zagród z 432 mieszkańcami, z tego 423 Polaków. W wyniku zagrożenia dla życia ludności polskiej na początku 1943 r. powstał w Hucie Starej silny ośrodek samoobrony. Grupy samoobrony Huty Starej oraz innych miejscowości Zasłucza podporządkowane były dowództwu znajdującemu się w Hucie, z oficerem Korpusu Ochrony Pogranicza por. Leonem Osieckim na czele. Z czasem w rejonie tym zgromadziło się ponad 10 tys. Polaków. Od sierpnia 1943 r. w Hucie Starej stacjonował oddział Armii Krajowej dowodzony przez por. Władysława Kochańskiego „Bomby”, liczący ponad 500 partyzantów. W pobliżu wsi działała też partyzantka sowiecka. 16 listopada 1943 r., podczas nieobecności zgrupowania por. „Bomby”, które wyruszyło na akcję przeciw Niemcom, Huta Stara została zaatakowana liczące ok. 1200 oddziały ukraińskich nacjonalistów. Ciężkie, wyrównane walki trwały przez cały dzień. Sytuacja zmieniła się diametralnie po powrocie oddziałów AK, które wraz z partyzantką sowiecką uderzyły na siły ukraińskie. Rozbici i rozproszeni banderowcy stracili około 100 zabitych i rannych. Po stronie polskiej zginęło kilkanaście osób. Pod koniec grudnia 1943 r. oddział akowski, w wyniku porwania i uwięzienia jego dowództwa przez NKWD, opuścił Zasłucze i wszedł w skład 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK pod Kowlem. Wiosną 1944 r., po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną, samoobrona została rozwiązana, a mężczyźni wcieleni do wojska polskiego bądź oddziałów sowieckich. W lipcu 1945 r. zgromadzoną w tym rejonie polską ludność przesiedlono do Polski, głównie na Dolny Śląsk. Po 1945 r. opuszczona przez mieszkańców osada została zniszczona. Źródła: Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa 2000 wolyn.ovh.org Na zdjęciu: Oddział samoobrony na Wołyniu, fot. NAC

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną