II wojna światowa pozbawiła życia lub rozproszyła po świecie około 300 polskich salezjanów. Jednym z nich był ks. Franciszek Harazim, nauczyciel i wychowawca kleryków, zamordowany drugiego dnia po uwięzieniu w KL Auschwitz. Franciszek Harazim urodził się 22 sierpnia 1885 r. w Osinach na Śląsku. Od 1901 r. uczęszczał do gimnazjum salezjańskiego w Oświęcimiu, a po jego ukończeniu wstąpił do nowicjatu w Daszawie. Śluby wieczyste złożył w 1910 r. Przez jeden rok pracował w redakcji „Wiadomości Salezjańskich” w Turynie. W latach 1911-1915 odbył studia teologiczne w Foglizzo Canavese, po ich ukończeniu otrzymał święcenia kapłańskie w Ivrei. Od młodości pisał wiersze i sztuki sceniczne. Władał doskonale językiem włoskim i niemieckim. Podczas studiów opanował literaturę polską i niemiecką, których przez długi czas wykładał. Był też autorem podręczników. Po powrocie do Polski został nauczycielem w zakładzie salezjan w Oświęcimiu. Był też radcą Studentatu Filozoficznego na „Łosiówce” w Krakowie, a od 1920 r. jego dyrektorem. W latach 1922–1927 pełnił funkcję dyrektora gimnazjum w Aleksandrowie Kujawskim. Po powrocie do Krakowa podjął obowiązki nauczyciela i wychowawcy kleryków. Po przeniesieniu siedziby studentatu do Marszałek podążył tam ze swoimi uczniami, by na przełomie roku akademickiego 1938/39 znów znaleźć się Krakowie, gdzie pełnił funkcje profesora i radcy Instytutu Teologicznego. Po wybuchu II wojny światowej aresztowany przez gestapo, był przez pewien czas więziony w więzieniu Montelupich w Krakowie. 26 czerwca 1941 r. przewieziono go do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Został zamordowany drugiego dnia pobytu w obozie, gdy podczas pracy na żwirowisku kapo zrzucili belkę na szyję jemu i innemu salezjaninowi Kazimierzowi Wojciechowskiemu, a następnie stanęli na niej. Tego dnia Niemcy zamordowali jeszcze dwóch salezjan – ks. Jana Świerca i ks. Ignacego Dobiasza. Wszyscy czterej są kandydatami na ołtarze w procesie beatyfikacyjnym drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej. Paweł Brojek Źródło: debniki.sdb.org.pl