Absolwent nauk przyrodniczych i rolniczych, doktor filozofii. Przez wiele lat stał na czele lubelskich i zamojskich struktur endecji, należał do licznych stowarzyszeń społecznych i gospodarczych. W czasie niemieckiej okupacji podzielił los innych „wrogów III Rzeszy” - został zamordowany zastrzykiem z trucizną.

Urodził się 28 czerwca 1869 r. w Żabnie na Lubelszczyźnie. Po ukończeniu rosyjskiego gimnazjum męskiego w Lublinie w 1889 r. rozpoczął studia w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnego w Puławach oraz na Uniwersytecie w Halle. W 1895 r. uzyskał tam doktorat z filozofii.

Po ukończeniu studiów gospodarował w odziedziczonych dobrach ziemskich na Zamojszczyźnie. Zarządzał też fabryką wódek i likierów w Zamościu.

Jako działacz endecji przewodniczył jej lubelskim i zamojskim strukturom, m.in. jako prezes okręgu lubelskiego Stronnictwa Narodowego. Był też członkiem Sejmiku Powiatowego i Rady Miejskiej w Zamościu oraz licznych organizacji społecznych.

Tuż przed I wojną światową zasiadał w zarządzie Lubelskiego Towarzystwa Rolniczego. W 1918 r. został dyrektorem Monopolu Spirytusowego w Lublinie. W okresie międzywojennym działał w Związku Obrony Kresów Zachodnich, a następnie w Polskim Związku Zachodnim.

W czasie okupacji, w czerwcu 1940 r., został aresztowany w swym majątku przez gestapo. Więziony początkowo w Zamościu i na Zamku Lubelskim został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, a następnie do Dachau. Ze względu na wiek i stan zdrowia władze obozowe wyselekcjonowały go do stracenia. Został zamordowany 10 listopada 1940 r. zastrzykiem z trucizną.

opr. Paweł Brojek
Źródła: wybitni.staszic.eu.org, tygodnikzamojski.pl

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.