Był najbliższym współpracownikiem i zastępcą o. Maksymiliana Kolbe. Jako pierwszy przekazał współbraciom wiadomość o jego męczeńskiej śmierci. Zmarł w wieku 32 lat w niemieckim obozie koncentracyjnym Oświęcimiu. Ludwik Bartosik przyszedł na świat 21 sierpnia 1909 r. w miejscowości Kokanin koło Kalisza. Nauki pobierał w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym im. A. Asnyka w Kaliszu. W 1926 r. wstąpił do zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych we Lwowie, gdzie otrzymał zakonne imiona Pius Maria. W przyklasztornej szkole dokończył naukę w gimnazjum. Nowicjat rozpoczął w Kalwarii Pacławskiej koło Przemyśla, zakończył go w Łagiewnikach koło Łodzi. W 1931 r. zdał maturę i rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął w czerwcu 1935 r. Posługę duszpasterską rozpoczął w parafii w Krośnie nad Wisłokiem. Wtedy też, poza pracą duszpasterską, zaczął pisać, mając w perspektywie przyszłą pracę apostolską w tej dziedzinie. W 1936 r. został wikariuszem o. Maksymiliana Kolbe, który przewidywał go na swojego następcę na stanowisku przełożonego klasztoru w Niepokalanowie. Jednocześnie pełnił obowiązki redaktora „Rycerza Niepokalanej”, „Rycerzyka” oraz kwartalnika „Milles Inmmaculate”. Po agresji hitlerowskiej na Polskę, w połowie września 1939 r. został wraz z 34 współbraćmi, w tym o. Kolbe, aresztowany przez Niemców. Przebywał w obozach w Lamsdorf, Amtitz i w Ostrzeszowie. Zakonników wypuszczono w grudniu 1939 r. Kolejny raz zatrzymany w lutym 1941 r., został wraz ze św. Maksymilianem i trzema innymi współbraćmi przewieziony na Pawiak. Dwa miesiące później trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz. Pracował w komandzie budowlanym. Wielokrotnie bity i maltretowany niósł pomoc duchową współwięźniom. Był wzorem cierpliwości i nieustannej modlitwy, nazywano go „apostołem cierpienia”. To on jako pierwszy przekazał braciom w Niepokalanowie wiadomość o męczeństwie o. Maksymiliana Kolbego. Niebawem, z powodu zapalenia skóry i bolesnej rany w nodze trafił do obozowego „szpitala”. Zmarł w nocy z 12 na 13 grudnia 1941 r. w wieku 32 lat. Jego zwłoki spalono w krematorium. Symboliczny nagrobek na kokanińskim cmentarzu wystawiła mu jego matka. Ojciec Ludwik Pius Bartosik należy do grona 108 męczenników z okresu II wojny światowej, beatyfikowanych 13 czerwca 1999 r. w Warszawie przez papieża Jana Pawła II. Źródło: franciszkanie.pl