Ideał życia widział w poświęceniu się dla innych. Dzięki jego staraniom w podkarpackim Jarosławiu powstał ośrodek dla sierot, którym przez wiele lat kierował i który istnieje do dzisiaj. Dziś mija 60 lat od jego śmierci.
Mieczysław Lisiński urodził się 30 października 1877 r. w Żołyni koło Łańcuta, w rodzinie tradycjami patriotycznymi, jego dziadek brał udział w powstaniu styczniowym. Po ukończeniu miejscowej szkoły ludowej uczęszczał do gimnazjum w Rzeszowie. Po zdaniu matury w 1896 r. wstąpił do Diecezjalnego Seminarium Duchownego w Przemyślu. W lipcu 1900 r. otrzymał święcenia kapłańskie.
Pracę duszpasterską rozpoczął wpierw w parafii Wielowieś niedaleko Sandomierza. W 1903 r. został powołany na kapelana opactwa benedyktynek w Przemyślu. Prócz tego był katechetą w prowadzonej przez zakonnice szkole oraz rektorem klasztornego kościoła św. Trójcy.
We wrześniu 1906 r. otrzymał nominację na zastępcę katechety w I Gimnazjum w Jarosławiu, cztery lata później został katechetą stałym. Prócz religii nauczał matematyki i łaciny. Prowadził też także Sodalicję Mariańską. Wspomagał najuboższych uczniów, opłacając ich czesne.
Był znany ze swej działalności patriotycznej, organizował obchody świąt narodowych. Wszedł w skład powstałej w 1917 r. Polskiej Organizacji Narodowej, a rok później - Reprezentacji Rządu Polskiego w Jarosławiu. Wygłaszał płomienne kazania patriotyczne w Jarosławiu i w okolicy oraz przemówienia na wiecach, za co był inwigilowany przez austriacką żandarmerię.
W trosce o najmłodszych w 1919 r. założył mieszczący się w dwóch budynkach sierociniec, który w części był utrzymywany z jego prywatnych środków. Do opieki nad dziećmi sprowadził siostry służebniczki. W latach 30. pełnił funkcję radnego w Radzie Miejskiej Jarosławia z ramienia Stronnictwa Narodowego.
Po wybuchu II wojny światowej, wraz razem z innymi duchownymi został zmuszony do wyjazdu na ziemie zajęte przez sowietów. Zamieszkał w okolicach Sieniawy. W maju 1940 r., posiadając sfałszowane dokumenty, powrócił do Jarosławia. Później przebywał w Czarnym Dunajcu i Tapinie pod Radymnem, gdzie doczekał końca wojny.
Po powrocie do Jarosławia otrzymał posadę rektora przy kościele św. Ducha, który odnowił i zaopatrzył w sprzęty, szaty i naczynia liturgiczne. W 1950 r. zrzekł się kierowania domami dla sierot, które przeszły pod zarząd „Caritasu”.
Ks. Mieczysław Lisiński zmarł 18 stycznia 1957 r., w 80. roku życia i 57. kapłaństwa, na chorobę nowotworową. Został pochowany na Starym Cmentarzu w Jarosławiu. W ostatniej drodze towarzyszyły mu tłumy ludzi. Na jego grobowcu umieszczono napis „Ojciec ubogich i sierot”.
Źródło i fot.: sow2.jaroslaw.pl