Walka o prawdę historyczną a dogmaty religii holocaustu

Zjawisko nazywane religia holocaustu ma cechy nowej świeckiej religii dla zlaicyzowanego zachodu głoszonej zlaicyzowanych Żydów. Celem religii holocaustu jest zachowanie jedności zeświecczonych Żydów, których wspólnota oparta na religii w wyniku zanikania potrzeb religijnych wśród Żydów się rozpada. Jednocześnie religia holocaustu jest nowym zjawiskiem społecznym służącym: wytworzeniu uległości gojów wobec polityki diaspory żydowskiej, usprawiedliwianiu żydowskich zbrodni na Palestyńczykach, uzyskiwaniu pieniędzy (pod pretekstem odszkodowań) dla Izraela i diaspory żydowskiej.

 

Religia holocaustu stała się też specyficzną formą sakralizacji i mitologizacji holocaustu, który zatracił charakter wydarzenia tylko historycznego, i został wyniesiony na wyższy poziomo dogmatów nowej świeckiej religii. Stała się też religia holocaustu kreacją nowego języka niezbędnego do realizacji polityki żydowskiej i wygodnym dla społeczności żydowskiej osadzaniem chrześcijan w roli zabójców.

 

Holocaust (z greki ofiara całopalenia) jest w religii holocaustu: wszechobecnym, bezustannie aktualizowanym, zinstrumentalizowanym mitem (czasami dalekim od prawdy historycznej np. w aspekcie obsadzania Polaków w roli sprawców zagłady), centrum dzisiejszego świata, do którego społeczność żydowska nieustannie się odwołuje, rdzeniem tożsamości Żyda w czasach upadku judaizmu z powodu laicyzacji, mitem założycielskim Izraela (obok rasistowskich rojeń o narodzie wybranym i wynikającym z tego mitu prawie do eksterminacji Palestyńczyków), fundamentem finansowania Izraela i podstawą jego bezkarności na scenie międzynarodowej i w Palestynie.

 

Jak każda religia, tak i religia holocaustu opiera się na dogmatach. Wyróżnić można następujące dogmaty religia holocaustu:

 

Dogmat 1.

 

Cezura holocaustu dzieli historie na tę przed holocaustem i tą po holocauście. Żadne inne wydarzenie nie miało być równie istotne w dziejach świata, jak holocaust.

 

Dogmat 2.

 

Holocaust jest wydarzenie bez precedensu, centrum historii, warunkującym całą rzeczywistość. Cierpienia Żydów mają być według tego dogmatu uniwersalne, wyjątkowe, ogólnoludzkie, obiektywne dla wszystkich – podczas gdy cierpienia innych narodów są subiektywne i odczuwane przez inne narody. Inne ludobójstwa są według tego dogmatu nie powszednie, nie uniwersalne, ograniczone swą etnicznością — dlatego porównywanie holocaustu z innym ludobójstwem lub co gorsze stawianie innego ludobójstwa ponad holocaust Żydów jest bluźnierstwem, zbrodnią negowania holocaustu. Cierpienia polskich ofiary holocaustu nie mogą się zgodnie z religią holocaustu, zrównywane z cierpieniami żydowskich ofiarom holocaustu. W konsekwencji należy mówić tylko o żydowskich ofiarach, bo ich żydowskość je wyróżnia. Według tego dogmatu holocaust Żydów jest wyjątkowy i uniwersalny, bo dotyczy Żydów, gdyby dotyczył innego narodu, nie byłby już wyjątkowy, tak jak dla religii holocaustu nie są wyjątkowe cierpienia np. ponad 100 milionów ofiar komunizmu czy kilkunastu milionów ofiar głodu na Ukrainie.

 

Dogmat 3.

 

Trzeci dogmat zakłada, że holocaust jest zbyt przerażający, by ludzkość mogła go ogarnąć intelektualnie, nieporównywalny z niczym innym. Holocaust jest symbolem ostatecznego zła, ukoronowaniem zbrodni ludzkości na Żydach.

 

Dogmat 4.

 

Wyjątkowość holocaustu, według czwartego dogmatu, polega też na tym, że Żydów ograbiono z godności oraz zabijano metodycznie i planowo. Takie potraktowanie żydowskich ofiar stało się dla religii holocaustu fundamentem i uczyniło z holocaustu sakralne wydarzeniem.

 

Dogmat 5.

 

Holocaust był, dla zlaicyzowanych Żydów, atakiem na samego Boga, bo Żydzi są wybranym przez Boga narodem. W obozach śmierć Żydów była wyrazem śmierci Boga – dlatego dla religii holocaustu ofiara Żydów jest ważniejsza od ofiary Jezusa. Żydzi stali się przez swą ofiarę mesjaszem naszych czasów.

 

Dogmat 6.

 

Holocaust znosi dotychczasowy stosunek ludzi do Boga, uniezależniającym ludzi od Kreatora.

 

Dogmat 7.

 

Cierpienie Żydów musi być trwałym elementem globalnej świadomości, a obozy miejscami świętymi.

 

Dogmat 8.

 

Zdaniem wyznawców religii holocaustu cierpienie Żydów odpowiada cały świat a szczególnie Polacy i Kościół katolicki, chrześcijaństwo i zachodnia cywilizacja (która stała się po holocauście bardziej nic niewarta dotychczas). Według wielu Żydów holocaust wyrasta z chrześcijańskiego antyjudaizmu powszechnego u wszystkich chrześcijan i wyrosłego z Ewangelii – dlatego zdaniem wielu Żydów Kościół katolicki, by odpokutować swoje rzekome winy wobec Żydów, swoje rzekome nauczanie pogardy i stygmatyzacje Żydów, musi w ramach zadość uczynienia głosić religia holocaustu i ekskomunikować tych, którzy nie przyjęli dogmatów religia holocaustu.

 

Dogmat 9.

 

Polacy są biologicznie obciążeni antysemityzmem, który wyssali z mlekiem matek, byli wyrażało się podczas II wojny światowej tym, że byli wrogimi obserwatorami holocaustu, za co są rzekomo współodpowiedzialni za zagładę, co gorsze dla Polaków ich winna jest wieczna – dlatego zdaniem wielu Żydów obozy śmierci mogły powstać tylko w Polsce, kraju wiecznych pogromów.

 

Dogmat 10.

 

Żydzi po holocauście stali się nowym i lepszym narodem od tych przed holocaustem. Holocaust wykrystalizował Żydów jako najlepszy i niepowtarzalny naród, biologicznie uszlachetnił Żydów. Żydzi z najdoskonalszych stali się naj najdoskonalszymi.

 

Dogmat 11.

 

Żydzi w żaden sposób nie przyczynili się do holocaustu.

 

Obecność dogmatów holocaustu w posoborowych herezjach.

 

Poszywający się pod katolików modernistyczni heretycy głoszą nową teologię zwaną przewrotnie posoborową, która infekuje katolików herezjami sprzecznymi z katolicyzmem a zgodnymi z duchem religii holocaustu.

 

Nowa modernistyczna teologia zakazuje nawracania Żydów, traktując nawrócenie jako zabójstwo, utratę judaizmu jako utratę życia, i jako akt agresji. Działalność Jezusa w obliczu holocaustu uważa za nieporozumienie, mesjasza dostrzega w Żydach, akceptuje Jezusa jedynie jako jeszcze jednego zamordowanego Żyda, Kościół jako organizacje promującą humanizm.

 

Posoborowa herezja modernistów kreuje Żydów jako niedościgniony wzór dla chrześcijan, który trzeba naśladować i do którego trzeba dążyć. Holocaust uważa za ważniejszy od męki Jezusa, zrównuje holocaustu ze śmiercią Jezusa. W imię dialogu z Żydami oczyszcza przekaz Biblii z wątków drażliwych dla Żydów. Głosi, że Kościół: nauczał przez wieki pogardę wobec Żydów (co doprowadziło do pogromów i holocaustu), wychował zbrodniarzy do zbrodni holocaustu. Modernistyczna herezja zakłada, że: nazizm i holocaust wyrażał anty żydowskie obsesje chrześcijaństwa, Kościół odpowiada za holocaust, obowiązek przeprosin za obojętność Kościoła wobec prześladowań Żydów.

 

Moderniści głoszą rzekomy związek Kościoła z judaizmem, judaistyczne korzenie chrześcijaństwa, zapewniają o ciągłym wybraństwie Żydów, głoszą, że odrzucenie przez Żydów Jezusa nie pociągnęło za sobą końca przymierza - wybraństwo Żydów jest nieodwołalnym powołaniem niezakończonym śmiercią Jezusa, predestynującym ich do przewodzenia wszystkim ludziom. Moderniści podkreślają możliwość zbawienia w judaizmie (poza chrześcijaństwem), epokowość holocaustu i teologiczne uzasadnienie istnienia Izraela. Postulują, by dogmaty chrześcijaństwa dostosować do religii holocaustu.

 

Moderniści sabotujący Kościół katolicki milczą o odrzuceniu i zabiciu przez Żydów Jezusa, o ksenofobicznej nienawiści i pogardzie Żydów dla cywilizacji łacińskiej, anty chrześcijańskich bluźnierstwa Talmudu, prześladowaniu przez Żydów Kościoła, gdy był on nieliczny i słaby, walce z kościołem przez wieki.

 

Zjawisko religii holocaustu zostało zapoczątkowane w latach siedemdziesiątych filmem NBC „Holocaust". Potem powstało kolejne instytucje promujące religie holocaustu. Żydzi zyskali możliwość propagowania religia holocaustu dzięki kontroli mediów i wykorzystaniu pop kultury. Wcześniej, po II wojnie światowej Żydzi unikali wspomnień o holocauście i dyskryminował jego ofiary. Wojna sześciodniowa 1968 roku i wojna Yom Kippur 1973 uświadomiły Żydom, że są zagrożeni — poczuli potrzebę posiadania czegoś, co mogłoby ich zjednoczyć. Tym czymś nie mógł być już judaizm, gdyż Żydzi bardzo szybko się zlaicyzowali, więc ideą, na której zbudowany szowinizm żydowski stała się religia holocaustu.

 

Jan Bodakowski