Recydywa PRL. Ciosek doradzą Biedronia

Stanisław Ciosek urodził się 81 lat temu. Jak można się dowiedzieć z Wikipedii „od 1959 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1960–1963 działał także w Zrzeszeniu Studentów Polskich. Pełnił funkcje sekretarza Komitetu Wykonawczego Rady Naczelnej, wiceprzewodniczącego Rady Naczelnej, a od 1969 do 1973 przewodniczącego Rady Naczelnej ZSP. W latach 1973–1975 był przewodniczącym Rady Głównej Federacji Socjalistycznych Związków Młodzieży Polskiej. Od 11 grudnia 1971 do lutego 1980 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR. Od 1 czerwca 1975 do 26 listopada 1980 był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Jeleniej Górze, pełniąc jednocześnie funkcję przewodniczącego tamtejszej Wojewódzkiej Rady Narodowej. Od 15 lutego 1980 do lipca 1981 był członkiem KC PZPR. Od 21 listopada 1980 do 13 listopada 1985 był wchodził w skład rządu Józefa Pińkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego jako minister-członek Rady Ministrów do spraw związków zawodowych. Od 23 marca 1983 do 30 maja 1984 jednocześnie pełnił funkcję ministra pracy, płac i spraw socjalnych".

Stanisław Ciosek „w latach 1972–1985 sprawował mandat poselski na Sejm PRL VI, VII i VIII kadencji [...]. W 1985 powrócił do pracy w aparacie partyjnym. Od 21 grudnia 1985 do 2 lipca 1986 był kierownikiem Wydziału Społeczno-Prawnego KC, od lipca 1986 do marca 1989 przewodniczącym Komisji Prawa i Praworządności oraz Zdrowia Moralnego KC PZPR, dwukrotnie sekretarzem KC PZPR od 3 lipca 1986 do 14 czerwca 1988 i od grudnia 1988 do 29 lipca 1989, członkiem KC PZPR od lipca 1986 do stycznia 1990, zastępcą członka Biura Politycznego KC PZPR od 15 czerwca 1988 do 20 grudnia 1988, członkiem BP KC PZPR od 21 grudnia 1988 do 29 lipca 1989, a od marca 1989 do stycznia 1990 równocześnie pełnił funkcje przewodniczącego Komisji Prawa i Praworządności oraz Komisji Polityki Informacyjnej KC PZPR. Od stycznia 1988 do listopada 1989 pełnił również funkcję sekretarza generalnego Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego".

Doradca Biedronia „od 1988 uczestniczył w rozmowach w Magdalence, a w 1989 brał udział w obradach Okrągłego Stołu. Kandydował w wyborach do Sejmu kontraktowego w czerwcu 1989 z listy krajowej, nie zdobywając mandatu. Pozostawał w aparacie partyjnym jako przewodniczący Komisji Prawa i Praworządności oraz Polityki Informacyjnej KC PZPR. 21 listopada 1989 został ambasadorem PRL w ZSRR. Pozostał w Moskwie po rozpadzie ZSRR jako ambasador RP w Federacji Rosyjskiej. Misję dyplomatyczną zakończył w 1996".

Stanisław Ciosek „w 1990 związał się z Socjaldemokracją Rzeczypospolitej Polskiej. Członek Stowarzyszenia Ordynacka. Podczas prezydentury Aleksandra Kwaśniewskiego był jego doradcą ds. międzynarodowych i polityki wschodniej. Od 1993 jest przewodniczącym Rady Polsko-Rosyjskiej Izby Handlowo-Przemysłowej. Zasiadł również (jako sekretarz generalny) w zarządzie Klubu Wschodniego – Stowarzyszenia Wspierania Współpracy Gospodarczej ze Wschodem oraz Radzie Fundacji Aleksandra Kwaśniewskiego „Amicus Europae". Jest także członkiem Rady Programowej Forum Ekonomicznego w Krynicy".

Znany z bycia Gejem, fan Cioska, Robert Biedroń ma 44 lata. Jego ojciec był działaczem PZPR. Według Wikipedii Biedroń „wychowywał się w rodzinie dotkniętej przemocą domową i alkoholizmem. W technikum uświadomił sobie, że jest gejem i zainspirowany niemieckimi pederastami rozpoczął działalność jako tęczowy aktywista. Na studiach politologicznych na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie działał w tęczowym Stowarzyszeniu Grup Lambda. „W 1998 zapisał się do Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej, przystąpił również do jej organizacji młodzieżowej. Po przekształceniach partyjnych został działaczem Sojuszu Lewicy Demokratycznej. [...] Został absolwentem Szkoły Liderów Politycznych i Społecznych oraz Szkoły Praw Człowieka przy Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. [...] Po ukończeniu studiów wyjechał na rok do Londynu, gdzie działał w organizacji OutRage!, działającej na rzecz praw osób LGBT".

Jako jedyny obok Piotra Ikonowicza polityk wziął udział w pierwszej paradzie gejów w 2001 roku. W „2001 założył ogólnopolską organizację pozarządową o nazwie Kampania Przeciw Homofobii (KPH) i przez osiem lat pełnił funkcję jej prezesa. (...) pozostając członkiem jej zarządu".

Związany jest z takimi organizacjami jak: Instytut Podkarpacki, Instytut Myśli Demokratycznej, Zielony Instytut, Fundacja Trans-Fuzja, Fundacja Replika, Fundacja Równość.

Robert Biedroń został „w 2013 wybrany na członka Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. W latach 2008–2016 był członkiem Rady Doradczej Praw Człowieka przy Open Society Foundation. W trakcie kadencji w Sejmie był wiceprzewodniczącym Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz członkiem Komisji Spraw Zagranicznych. Od 2015 jest członkiem Kongresu Władz Lokalnych i Regionalnych Rady Europy. Od 2016 jest również członkiem grupy doradczej dotyczącej równouprawnienia płci, przymusowych wysiedleń i ochrony powołanej przez Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych".

Teksty Biedronia „ukazują się m.in. w »Gazecie Wyborczej«, »Trybunie«, »Polityce«, »Rzeczpospolitej«, »NaTemat« i europejskim „Politico". Prowadził też własne wydawnictwo AdPublik. Autor książki "Włącz Demokrację" – książki dla dzieci zachęcającej do zainteresowania demokracją i wspólnotą polityczną. Autor książki "Pod Prąd" prezentującej jego życiorys i wizję uprawiania nowoczesnej i dojrzałej polityki".

Biedroń to weteran wyborczy. „W wyborach samorządowych w 2002 kandydował z listy SLD-UP do Rady Miasta Stołecznego Warszawy. Startował w okręgu nr 3 obejmującej dzielnicę Mokotów. Otrzymał w tych wyborach 451 głosów, nie uzyskując mandatu. W 2005 był kandydatem do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w wyborach parlamentarnych. Bez powodzenia startował wówczas z 4. miejsca listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej w okręgu nr 19 w Warszawie. Otrzymał 1686 głosów (0,22% głosów ważnych w okręgu)". W tym samym roku wystąpił z SLD"

W 2011 Robert Biedroń został posłem z listy Ruchu Palikota (w 2013 przekształconego) w Twój Ruch. Posłem przestał być, kiedy w 2014 roku został prezydentem Słupska. Po 4 latach nie starał się o reelekcje.

W 2019 powstała partia Biedronia Wiosna. „Wiosna zdobyła 6,15% wszystkich głosów w wyborach do Parlamentu Europejskiego i wprowadziła trzech posłów. Biedroń zdobył 96 388 głosów, uzyskując mandat europosła. Dzięki wspólnemu startowi z SLD i partią Razem Wiosna wprowadziła do parlamentu 19 posłów i jednego senatora.

Robert Biedroń „w styczniu 2020 roku uzyskał poparcie Sojuszu Lewicy Demokratycznej, Lewicy Razem, Wiosny oraz PPS na kandydata w wyborach prezydenckich". Już 18 lat jego partnerem życiowym jest Krzysztof Śmieszek.

Jan Bodakowski