Za co masoneria nienawidzi Kościoła katolickiego?

Od dwu tysiącleci Kościół katolicki walczy z siłami wrogimi nauce Jezusa Chrystusa. Dziś manifestacją tych sił jest masoneria. Wolnomularstwo, by zniszczyć Kościół rozbijało go od wewnątrz, szerzyło herezje, ale i dopuszczało się na katolikach ludobójstw.   Nienawiść masonerii do katolicyzmu Wolnomularstwo za cel postawiło sobie zniszczenie katolicyzmu. W tym celu masoni wspierali rozwój protestantyzmu. Zaowocowało to nacjonalistyczną i imperialistyczną masonerią anglosaską (masoneria w Wielkiej Brytanii jest ostoją monarchii, amerykańska masoneria dba o jedność USA). W krajach protestanckich masoneria była propaństwowa, w krajach katolickich - antynarodowa. Masońskim instrumentem zniszczenia państw katolickich było też krzewienie przez wolnomularstwo nowych praw i obyczajów sprzecznych z prawem naturalnym (rozwodów, edukacji seksualnej, antykoncepcji, aborcji, in vitro, homoseksualizmu). Wolnomularstwo w ramach swojej walki z Kościołem katolickim prócz eksterminacji katolików niszczyło katolicki charakter państw poprzez propagowanie laicyzacji w życiu społecznym i prywatnym, usunięcie Kościoła z życia społecznego, laicyzację edukacji, przymusowe laickie szkolnictwo wbrew rodzicom. Działania polityczne masonerii miały charakter działań globalnych, których ukoronowaniem miał być nowy światowy ład i rząd światowy (Liga Narodów, ONZ, UE). Masoneria w krajach, w których zdominowała władzę, prześladowała i eksterminowała katolików. Działo się tak podczas rewolucji francuskiej, w Meksyku w latach 1920-1930, w Hiszpanii przed II wojną światową. W XIX wieku katolicy byli prześladowani przez francuskie władze zdominowane przez masonów za pomocą przepisów (zlikwidowano klasztory, zlaicyzowano szkolnictwo, zamknięto szkoły i szpitale katolickie). Wolnomularstwo również indoktrynowało katolików i podstępnie infiltrowało Kościół. Do indoktrynowania katolików w duchu masońskim wolnomularstwo wykorzystywało zinfiltrowane instytucje katolickie (duchownych, szkoły, uniwersytety). Celem masonerii było zniszczenie Kościoła za pomocą zdemoralizowanych katolików (w tym księży i hierarchów). Drugi sobór watykański niezwykle ułatwił masonerii aktywną działalność w Kościele. Antymasońskie nauczanie Kościoła katolickiego Kościół katolicki niezwykle szybko zareagował na ujawnienie się masonerii w 1717 roku. Już w 1738 roku Klemens XII w bulli „In eminenti" potępił masonerię. Masonerię potępili też inni papieże: Benedykt XIV, Pius VI, Leon XII, Pius VIII, Grzegorz XVI, Pius IX, Leon XIII, Pius X, Pius XI, Pius XII, Jan Paweł II. Według nauczania Kościoła katolickiego katolicyzm i idee masońskie nie są do pogodzenia, masoneria ma na celu zniszczenie Kościoła i dlatego należy unikać kontaktów z nią - wolnomularstwo to satanistyczna sekta, dlatego katolik nie może być masonem, a jeżeli jest to znajduje się w stanie grzechu ciężkiego i nie może przyjmować Komunii Świętej. Plotki o masonerii w Watykanie Medialne kampanie dezinformacyjne, wykorzystujące częściowo prawdziwe informacje, sprawiają, że trzeba być wyjątkowo sceptycznym wobec informacji, jakie do nas docierają. Tak jest i z informacjami dotyczącymi infiltracji Watykanu przez masonerię. Mogą one być prawdziwe, ale równie dobrze mogą być kłamstwami i manipulacjami, których celem jest podważanie zaufania katolików do stolicy apostolskiej (na czym od dwu tysiącleci zależy wrogom katolicyzmu). Doniesienia o masonerii w Watykanie warto poznać, choćby po to, by wiedzieć, że i takimi instrumentami więź katolików z papiestwem jest niszczona, i być na takie nowiny uodpornionym. Media głównego nurtu wielokrotnie pisały o zinfiltrowaniu przez masonerię Watykanu. Członkami masonerii według mediów ma być ponad stu kardynałów, biskupów i urzędników watykańskiej kurii. Mają działać specjalne seminaria dla przyszłych członków masonerii. Watykan ma być podzielony na 8 stref rozdzielonych między 4 szkockie loże. Masoneria ma kontrolować administrację, policję i tajną służbę Watykanu. 12 września 1973 roku włoski tygodnik „Op" wydawany przez masona Minio Pecorellego (później zamordowanego za zdradę masonerii podobnie jak i dziennikarz, który przygotował publikację) opublikował listę 120 katolickich hierarchów-masonów (wśród których był sekretarz stanu, odpowiedzialny za sprawy międzynarodowe Agostino Casarolli, prezes Banku Watykańskiego Paul Marcinkus, prefekt Kongregacji ds Biskupów będący jednocześnie zastępcą redaktora naczelnego „L'Osservatore Romano"). Jawnie swoją jedność z masonerią deklarował nagradzany przez masonerię i zwalczający tradycyjny katolicyzm Hans Kung. Jednym z najsławniejszych mordów rytualnych masonerii było, zdaniem wielu publicystów zajmujących się tematyką masońskiej infiltracji w Kościele, zamordowanie Jana Pawła I następcy Pawła VI. Do zabójstwa papieża doprowadziło opublikowanie we wrześniu 1978 przez masona i dziennikarza Mino Pecorelli'ego w „Osseratore Politico" artykułu „Wielka Loża Watykanu". W artykule Pecorelli upublicznił listę 121 prałatów, kardynałów i biskupów członków watykańskiej loży „Ecclesia". Jan Paweł I chciał zwolnić z posad masonów, w tym i arcybiskupa Paula Marcinkusa prezesa Banku Watykańskiego, co doprowadziło by do ujawnienia przez nowy zarząd banku przekrętów dotychczasowego kierownictwa oraz kradzieży 1.300.000.000 dolarów amerykańskich z Banco Ambrosiano. Po śmierci Jana Pawła I Watykan spłacił długi tego banku, który był wspólnie kontrolowany przez arcybiskupa Marcinkusa, Licio Galego mistrza loży P2, Michele'a Sidonę (bankiera mafii, związanego z P2, chadekami i neofaszystami). Pieniądze z Banco Ambrosiano miały być rzekomo przeznaczone dla polskiej Solidarności i antykomunistycznych bojówek w Ameryce Południowej i Europie Wschodniej - panuje opinia, że suma, która była wysyłana Solidarności została przejęta przez środowiska opozycjonistów związanych z SB a współcześnie z UE. Bankierzy znający tajemnice Banco Ambrosiano byli szybko likwidowani. Po 33 dniach pontyfikatu 28 września 1978 roku masoneria otruła Jana Pawła I. Ciało papieża zostało szybko pochowane, nie przeprowadzono autopsji, wszelkie notatki papieża zniszczono. Oficjalnie uznano śmierć Ojca Świętego za naturalną pomimo że papież dwa tygodnie wcześniej przeszedł badania lekarskie, których wyniki lekarze uznali za doskonałe. By nie dopuścić do ujawnienia prawdy przeprowadzono kampanię dezinformującą.   Bibliografia: Epiphanius „Ukryta strona dziejów. Nowy Porządek Świata. Nowy Ład Ekonomiczny. Globalizm." Wydawnictwo ANTYK Marcin Dybowski Guido Grandt'a „Czarna księga masonerii" wydawnictwo Wektory Ted Flynn „Nadzieja oszustów i przestępców" Veritas et Pneuma Publishers Ltd Arnaud de Lassusa „Masoneria" Antyk