Czwartek - Mt 16, 13-23.

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?»

A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków».

Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?»

Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego».

Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam Ty jesteś Piotr – Opoka i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».

Wtedy surowo zabronił uczniom, aby nikomu nie mówili, że On jest Mesjaszem.

Odtąd zaczął Jezus wskazywać swoim uczniom na to, że musi iść do Jerozolimy i wiele cierpieć od starszych i arcykapłanów, i uczonych w Piśmie; że będzie zabity i trzeciego dnia zmartwychwstanie. A Piotr wziął Go na bok i począł robić Mu wyrzuty «Panie, niech Cię Bóg broni! Nie przyjdzie to nigdy na Ciebie».

Lecz On odwrócił się i rzekł do Piotra: «Zejdź Mi z oczu, szatanie! Jesteś Mi zawadą, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie».

Oto słowo Pańskie.

Otwarcie się na Ducha Świętego powoduje, że człowiek widzi, jak rzeczywistość nadprzyrodzona przenika świat przyrodzony. Szymon Piotr zobaczył więcej, niż było w stanie dostrzec jego ciało i krew – to znaczy zmysły przyrodzone. Dlatego, że otworzył się na Boga Ojca, mógł przyjąć Prawdę, która wykraczała ponad wyobraźnię ludzką.

Ale człowiekowi przeszkadzają pokusy. Za chwilkę bowiem ten sam Piotr słyszy: „Zejdź mi z oczu szatanie!”

To jakaś niesamowita sytuacja, która została zapisana dla nas w jakimś bardzo ważnym celu. Każdy ją ma zatem poznać i siebie w niej odnaleźć! Inaczej nie zostałaby zapisana wcale.

Otóż tym, co jest z łaski dane nam i chroni nas od pychy, jest… zwyczajna niepewność. Popełniane błędy uczą nas bardzo ważnego otwarcia się na dialog z Bogiem.

My musimy doświadczyć błędów, popełnić je, aby nie opierać działań na sobie. Każdy ma swoją drogę, nie ma dwóch takich samych zadań życiowych. Piotr przeżywa niejeden wstrząs przy Chrystusie, ale największe co nim wstrząśnie to Miłość! My również w naszym życiu przechodzimy różne wstrząsy, w zależności od tego, co Bóg widzi na naszej drodze ku zjednoczeniu z Nim. Bo myślimy o tym co ludzkie, a nie o tym co Boże. To my jesteśmy oddaleni od Niego, a On od nas nigdy!

Miłość szukająca miłości. Miłość Jego nas zaszokuje!