To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali

Medytacje ewangeliczne z dnia 4 maja 2018, J 15, 12-17. Jezus powiedział do swoich uczniów: «To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby Ojciec dał wam wszystko, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali». Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii daje nam największe swoje przykazanie – przykazanie miłości. Jednocześnie wskazuje, czym owa miłość jest. A czym jest miłość? Zwykle kojarzymy ją z uczuciem, ale czy rzeczywiście nim jest? W pierwszym Liście św. Pawła do Koryntian mamy zawarty najpiękniejszy Hymn o miłości, jaki kiedykolwiek powstał, opisujący bardzo precyzyjnie cechy prawdziwej miłości. Miłość to bowiem nie tyle uczucie, chociaż sfera emocji niewątpliwie gra tu ogromną rolę, ale czyn. Miłość przejawia się w konkretnych postawach, konkretnych działaniach. Pan Jezus pokazuje nam także jej gradację i mówi, że nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Zauważmy, że w dzisiejszej Ewangelii nie ma ani słowa o uczuciu miłości, ale o miłości przejawiającej się w naszych decyzjach. Nie oznacza to, że sfera uczuć nie jest ważna, ponieważ jest bardzo istotna, ale to nie ona definiuje, czy darzymy daną osobę prawdziwą, ewangeliczną miłością. Uczucia mają to do siebie, że bywają złudne, zatem patrząc przez ich pryzmat bardzo łatwo jest popełnić błąd i popaść w grzech, natomiast ewangeliczna perspektywa spojrzenia ów grzech wyklucza. „To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali” mówi Pan Jezus. Spróbujmy się zastanowić, jaka rzeczywiście jest ta nasza miłość. Czy Jezus Chrystus może nazwać mnie swoim przyjacielem? Czy wydaję dobry owoc?