Programowanie staje się narzędziem lewicy. Od września 2016 będzie w polskich szkołach. Piotr Górecki, redaktor portalu Tabletowo jest przeciwnikiem nauki programowania, chociaż zawodowo projektuje systemy informatyczne. Wskazuje, że technologie zmieniają się. Stwierdza: "Nie mam złotego sposobu na uczenie dzieci myślenia, ale według mnie programowanie absolutnie nie jest rozwiązaniem problemu naszego szkolnictwa". Zauważa, że programiści stanowią niszę. Jego zdaniem programowanie to: "czynność dosyć mechaniczna i mało rozwijająca". Oficjalnie jednak uczy myślenia i wprowadza do świata technologii. Mit ten wywodzi się z lat 80. i wcześniejszych. Wtedy posługiwanie się komputerem wymagało tworzenia programów. Kto tego nie umiał, ten nic nie mógł zrobić na komputerze. Dlatego ruch pirackiego oprogramowania zaczął się od kradzieży Altair BASIC, czyli programu do tworzenia programów. Czasy uległy zmianie. LeapFrog ma już w ofercie urządzenia dla rocznych dzieci. One nie programują, bo nie poznały jeszcze liter, a z urządzeń korzystają. Maszyny ewoluują w kierunku łatwości obsługi. Programowanie jest tylko wycinkiem informatyki, który tyczy się wąskiego grona zatrudnionych. Mit potrzeby programowania wywodzi się ze społeczności hakerów. Podczas wywiadu Paula Seana sieciowy komunista Steve Jobs połączył je z nauką myślenia w 1995 roku. Historia początków Apple zaś to lata 80. XX wieku. Rzecz jednak w tym jaka lewicowa społeczność wymaga nauki programowania. Są nimi hakerzy. Dla nich pisanie kodu jest jak dla nas czytanie. Na tym opiera się łamanie zabezpieczeń (np. brutal force), czy pozyskiwanie haseł przez e-mail (phishing). Dziś to właśnie haktywista Mark Zuckerberg napisem "hack" na parkingu siedziby Facebook pod adresem "1 Hacker Way" (ang. "jedyna droga hakera") w Menlo Park podkreśla, z kim jest związany. To nie jest przypadek, że marksistowskie idee kontrkultury popierał Steve Levy. Ten sam, który w 1984 określił etykę sieciowych komunistów i nazwał ich "herosami komputerowej rewolucji". Kryje się za tym myśl, że skoro socjalizm upadł w "realu" to może uda się w Internecie. Dla elit lewicy programowanie służy formatowaniu ludzi. Tak uczą ich wpisywania w kółko tych samych komend, aby wpoić im dostosowanie się do wzorca i zawężania świata do kodu źródłowego. Posługiwanie się komputerem wykracza poza tworzenie aplikacji. Liczy się umiejętność jego praktycznego użycia. Nikt dla rozjaśnienia kolorów na fotografii nie będzie tworzył programu graficznego. Poszuka gotowego. Przeciętny człowiek nie rozpozna na zdjęciu wału turbiny z silnika turboodrzutowego. Mimo tego wiele osób lata samolotami. Tak samo mistrz Photoshop nie musi znać Adobe Action Script (język programowania), a użytkownik Worda - VBA. Pomijane są realia, że nie każdy szef firmy chce programisty. To nie o to chodzi. Dalekosiężnym celem wprowadzania programowania jest modelowanie społeczeństwa, aby bez technologii nie umiało żyć. Smart Diapers, czyli inteligentne pieluchy są obsługiwane za pomocą smartphone'a. Pozwalają na analizę chemiczną kału dziecka. Czy jednak rodzicom nie wystarczy tetrowa pielucha? Edukacja klasyczna wprowadza myślenie. Dlatego jej elementy są zarezerwowane dla elit lewicy. Dzięki temu rozumieją więcej. Przeciętny Kowalski jest chowany do Internet of the Things, czyli wykorzystywania urządzeń połączonych w sieci. Im bardziej stanie się nimi otoczony tym łatwiej będzie podlegał nadzorowi. Programowanie daje namiastkę wolności oraz złudzenie, że człowiek na coś wpływa, tworzy i zarazem rozwija się. Powstaje mit hakera-milionera reprezentowany przez Marka Zuckerberga. Zwolennicy prywatności wpisują się do jego bazy danych z 1 miliardem osób i pozwalają, aby system analizował jak myślą, by sugerował im treści. Dopóki człowiek nie nauczy się życia bez komputera dotąd będzie poddanym władców technologii. Tu zaś dominuje lewica. Kto zaś opanuje życie bez elektroniki, ten dopiero ujrzy, w którym miejscu rzeczywiście komputer coś ułatwia.