Poniedziałek - Łk 6, 6-11.

W szabat Jezus wszedł do synagogi i nauczał. A był tam człowiek, który miał uschłą prawą rękę.

Uczeni zaś w Piśmie i faryzeusze śledzili Go, czy w szabat uzdrawia, żeby znaleźć powód do oskarżenia Go.

On wszakże znał ich myśli i rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: «Podnieś się i stań na środku». Podniósł się i stanął.

Wtedy Jezus rzekł do nich: «Pytam was: Czy wolno w szabat dobrze czynić, czy wolno źle czynić? Życie ocalić czy zniszczyć?».

I spojrzawszy wokoło po wszystkich, rzekł do człowieka: «Wyciągnij rękę». Uczynił to i jego ręka stała się znów zdrowa.

Oni zaś wpadli w szał i naradzali się między sobą, co by uczynić Jezusowi.

Oto słowo Pańskie.

On znał ich myśli…

Dla człowieka o szczerym sercu, choćby nie wiem jak się pogubił, jest wielką ulgą, że Jezus zna jego myśli.

Niejednokrotnie człowiek sam siebie oskarża niewłaściwie, bo z powodu wielu zranień jakich doznał w życiu, nie umie rozeznać, co jest prawdziwym jego przewinieniem, a co pokusą rozpaczy, której się poddaje. Taka osoba idzie do kapłana, dostępuje Sakramentu Pojednania, przychodzi duchowo zgarbiona jako wielki grzesznik i… otrzymuje ogromne duchowe przytulenie!

Przecież podczas Spowiedzi Świętej, zawsze sam Chrystus człowieka podnosi z rozpaczy i pokazuje mu jak bardzo jest ukochany! Duch Święty prowadzi do uleczenia, spływają obfite dary, dzięki którym pokutnik zostaje przebóstwiony i dostępuje pełni Miłosierdzia, bez względu na to, ile jeszcze razy przeżyje jakiś swój wewnętrzny dramat.

Bóg zna jego myśli i zna lepiej, niż on sam je zna. Widzi wszystkie przyczyny zewnętrzne i wewnętrzne, które mają wpływ na intencje.

Ale są też i tacy, którzy wcale nie mają się za mniejszych od Boga, tak właśnie powstaje decyzja o odejściu od Miłości Boga.

Jaka jest ich reakcja?... Szał.

Co to jest szał? To kompletne zniewolenie, które wynika z wyboru śmierci. Wszystko wewnętrznie jest skłócone w takiej osobie, bo jako stworzona do Miłości, pozbawia się Jej. Osoby są stworzone do Miłości. Jeśli się ktoś odwraca od Miłości, działa wbrew swojej naturze, wszystko wewnętrznie jest pomieszane: wola, uczucia, wyobrażenia, emocje, pamięć, rozumienia – musi się to jakoś objawić, efektem musi być… szał.

Jeśli nie mamy w sobie ogromnej radości z tego powodu, że Chrystus zna nasze myśli, to w którymś momencie zaprzeczamy sami własnej naturze, dochodzi do jakiego nienaturalnego w nas porządku.

Chrystus zawsze jest w stanie przebóstwić nawet najgorsze nasze myśli. Kwestia jest tylko jedna: czy chcemy Mu na to nieustannie pozwalać? Przecież im bardziej oddajemy Mu wszystko, każdą myśl do uleczenia, oczyszczenia, tym mocniej rozsmakowujemy się w Miłości która jest jedyna Prawdą o nas!

Nie ma innej.