Piątek, Łk 12, 54-59

Jezus mówił do tłumów: «Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: „Deszcz idzie”. I tak bywa. A gdy wiatr wieje z południa, powiadacie: „Będzie upał”. I bywa. Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże obecnego czasu nie rozpoznajecie? I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne?

Gdy idziesz do urzędu ze swym przeciwnikiem, staraj się w drodze dojść z nim do zgody, by cię nie pociągnął do sędziego; a sędzia przekazałby cię dozorcy, dozorca zaś wtrąciłby cię do więzienia.

Powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, póki nie oddasz ostatniego pieniążka».

Oto słowo Pańskie.

Niesamowite jest swoiste zaślepienie u nas - ludzi. Ono jest powszechne, bo jeśli Chrystus o tym mówił dwa tysiące lat temu, a dziś mamy dokładnie taką sama sytuację, to znaczy że jest jakaś przyczyna.

Na przykład skąd bierze się kojarzenie faktu cierpienia rodziców z powodu bezdzietności, przy jednoczesnym zaślepieniu względem przyzwolenia na in vitro, podczas którego giną dzieci?

Albo jak to się dzieje, że ci sami rodzice, którzy wypowiadają podczas Mszy Świętej uroczyście „wyrzekam się szatana i wszystkiego co prowadzi do zła” – jednocześnie organizują dla swych dzieci demoniczne stroje na bale halloween’owe?

Albo rodzice, którzy obchodząc zgodnie ze swym wyznaniem katolickim Święta Bożego Narodzenia, to znaczy Święta Świętych Narodzin Syna Bożego – który jest Życiem, jednocześnie kładą swoim własnym dzieciom pod choinkę gry komputerowe, w których zabijani są… ludzie? A po kilku miesiącach używania owych gier przez dziecko, oburzają się agresywnymi zachowaniami dziecka, nie widząc przyczyn!

Skąd taki wielki rozdźwięk zwykłego zdrowego rozsądku?

Chrystus nazywa to w nas po imieniu: obłuda!

Jeśli Chrystus mówi do nas, że obłuda powoduje w nas określone konsekwencje, to znaczy nierozróżniania tego, co jest słuszne, to może czas najwyższy stanąć ze samym sobą w Prawdzie?

Czym jest obłuda zatem? U każdego z nas jest ona czymś innym, ale zawsze ma jeden początek: zaniedbana z naszej strony relacja z Bogiem.

A więc tylko i wyłącznie od nas samych zależy, czy chcemy błądzić w czasie, czy go realnie widzieć.

Konsekwencje są zawsze w naszych decyzjach, zarówno wynikających z obłudy, jak i z oświecenia Prawdą, na którą zawsze możemy się otworzyć. Czy mamy jednak pragnienie Ją poznawać o nas samych? Bóg ja zna i pozwoli zawsze ją poznać, bo chce abyśmy byli… wolni. To znaczy widzący!

Katarzyna Chrzan