Kiedy Pius XI ustanawiał święto Chrystusa Króla – świadomie umieścił je bezpośrednio przed uroczystością Wszystkich Świętych. Dzisiejszy dzień bowiem to szczególne święto Christianitatis. Pozwalające nam myśleć z czcią i nadzieją o wszystkich, co do których zachowujemy szczególną nadzieję, że po ofiarach swego życia dostąpili zbawienia i są już w Królestwie Naszego Pana. O tych wszystkich, którzy bohatersko służyli Kościołowi i Ojczyźnie, wszystkim bliźnim i swoim bliskim, których spotkaliśmy na naszej drodze albo w zbiorowej pamięci naszych wspólnot. Dziś szczególnie możemy myśleć o wszystkich konfederatach barskich i powstańcach wandejskich, powstańcach styczniowych i obrońcach wolności błogosławionego Piusa IX, o najbardziej anonimowych i zapomnianych działaczach Solidarności, o wszystkich, którzy nie dla namiętności politycznych – ale z poczucia czystego obowiązku wobec Boga i ludzi wzięli krzyż i oddali swe życie Sprawie. I szczególnie możemy dziś myśleć o tych spośród setek tysięcy naszych matek i matek naszych matek, które w najtrudniejszych warunkach dały życie nie tylko swoim dzieciom, ale po prostu naszym rodzicom i naszym dzieciom. To wielkie, piękne święto, pokazujące jak wielki korowód świętych poprzedza – często nawet fizycznie, naszą drogę życia. Oby Bóg i nam pomógł ją dobrze przejść. Czego Wszystkim serdecznie życzę!