Były szef MSZ Radosław Sikorski zeznawał we wtorek w warszawskim sądzie jako świadek w procesie Tomasza Arabskiego i dwóch innych osób oskarżonych o niedopełnienie obowiązków, wskutek czego m.in. śmierć poniosła lecąca do Smoleńska polska delegacja z Lechem i Marią Kaczyńskimi na czele. Pomijając już fakt, iż nazwał on oficjalną wizytę prezydenta RP w Katyniu „prywatną pielgrzymką”, kpiąc tym samym zarówno z sądu, jak i z Polaków, liczba kwestii, których biedaczyna nie mógł sobie przypomnieć była tak duża, że niejeden mógł się zastanawiać, jak przy tak słabej pamięci mógł on w ogóle pełnić tak ważny urząd w państwie jak minister spraw zagranicznych, nie narażając owego państwa na niebezpieczeństwo. Zresztą jeżeli chodzi o najwyższych rangą oficjeli z ramienia Platformy Obywatelskiej, to wszyscy oni cierpią na tę przypadłość, którą zarażają się akurat wtedy, kiedy trzeba wyjaśnić jakąś aferę, ewentualnie inne świństwo. Przy czym epidemia niepamięci jest niezwykle precyzyjnie selektywna i w zasadzie dotyczy członków tej konkretnej, wyżej wymienionej partii. O ile przysłowiowe „rżnięcie głupa” przez Sikorskiego na sali sądowej było jedynie mocno męczące, o tyle po jego słowach wypowiedzianych na konferencji prasowej po opuszczeniu przez niego sali sądowej poderwałby się nawet umarły – ze zdziwienia oczywiście. Zasłaniający się niepamięcią Sikorski powiedział bowiem podczas zeznań mniej niż w czasie wcześniejszych przesłuchań, aby przypadkiem nie wsypać się z nadmierną szczerością, po czym wyszedł do dziennikarzy i wygłaszając oświadczenie wyraził nadzieję, że jego zeznania pozwolą rozwiać wątpliwości dotyczące przyczyn katastrofy smoleńskiej [sic!]. Swoją drogą to Sikorski powinien znaleźć się na ławie oskarżonych, podobnie jak Donald Tusk, Bronisław Komorowski, Ewa Kopacz i wielu innych. Dlaczego się nie znaleźli? Na to pytanie odpowiedzi próżno szukać. Ba, wydaje się, iż prędzej zostaną wyjaśnione przyczyny katastrofy smoleńskiej, niż udział wyżej wymienionych osób w tej sprawie...