Wtorek - (Mt 5,13-16) Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. Co to znaczy mieć smak? Coś ma smak, gdy nie pochłania innych smaków, które by zagłuszyły jego naturę. Zobaczmy co dzieje się w kulturze: podawane są ludziom wykreowane smaki. Gdy już się ich ktoś naogląda, gdy o nich poczyta, gdy się w nie wsłucha… to zaczyna się w końcu samemu wyglądać, mówić i myśleć, czyli… smakować tak, jak smaki przyswajanego na różne sposoby… idola. Mieć czyjś smak, to stracić siebie, swoją kreatywność, porzucić ją dla czyjegoś ziemskiego planu. To jest nudne! Dlatego nadaje się na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Nawet jeśli początkowo ktoś się tym zachwyci, to tak naprawdę szybko porzuci, bo to zawsze niesie w sobie ostatecznie smak jednego – zniewolenia. Jak jest ze smakiem Boga? I z nami w tym wszystkim? Bóg nas stworzył każdego z osobna. Każdy jest całkowicie oryginalny, niepowtarzalny… Im bliżej żyjemy Boga, tym bardziej nasz smak jest… nasz! Bóg nie stworzył nigdy żadnych kopii, wszystko jest jednostkowe i niepowtarzalne. Na tym polega różnica między podszywającym się pod Boga bożkiem, a Bogiem prawdziwym, że bożek jest podpowiedzią demona, abyśmy stracili swoją oryginalność na rzecz przyjmowania smaku jakiegoś - idola. Nawet nie jest tak istotne jakiego, ale aby nie mieć już w sobie… siebie. Natomiast Bóg zachowuje doskonałość ciebie i mnie, i rozwija ten smak, który jest nasz, w jeszcze wyrazistsze piękno. On przebóstwia nas tak, że nasze dobre uczynki są naszą realną kreatywnością i będąc jeszcze na ziemi, już smakujemy chwały w Niebie! To jest niepowtarzalne przebóstwienie, które pochodzi od Boga jako dar dla nas! Mamy ten smak i wiemy, że Bóg go w nas nieskończenie ubogaca! Nie odbierając nam nic, dodaje nam więcej i więcej! Zobaczmy przebiegłość demona we współczesnym świecie, w którym już od małego dzieciom wpajane jest naśladownictwo jakiegoś idola! Powinno nas to przerażać! Gdy człowiek traci swój – a swój to znaczy swój (sic!) - na co się nadaje? I co zrobią z nim inni ludzie?... To już wiemy.