Medytacje ewangeliczne z dnia 14 października, Sobota, Łk 11,27-28. Gdy Jezus mówił do tłumów, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś. Lecz On rzekł: Owszem, ale również błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je. „Owszem, ale…” - mówi Jezus. Każde nasze myślenie przy Jezusie jest rozszerzone. On ukazuje nam drogę do szczęścia i nas to nigdy nie może znudzić. Kobieta z tłumu rozumuje jak tłum. My bywamy w wielu naszych wizjach podobni do owej kobiety, myślimy jak cały tłum. Wielokrotnie pojmujemy sprawy tak, jak wszyscy, mimo że może to wcale nie musi być słuszne myślenie. Jezus Chrystus rozszerza naszą wyobraźnię, nasz umysł, duszę tak, że widzimy nieustannie więcej. To o czym informuje nas Chrystus jest dla nas najbardziej istotne. Jeśli mówi, że błogosławiony to ten, który słucha słowa Bożego i zachowuje je, to znaczy że tak jest. Słowo Boga jest dla nas uwalniające. My siebie samych odczytujemy w tym słowie. Ale nie to jest najważniejsze, bo punkt wyjścia w zachowywaniu słowa Bożego bierze swój początek z Prawdy, która brzmi: jesteśmy nieskończenie pokochani przez Boga. Oto sens zachowywania Jego słowa i nie ma większej motywacji do działania jak Miłość.