Działacz narodowo-radykalnej „Falangi”, pierwszy redaktor konspiracyjnego pisma „Sztuka i Naród”, w którym pisali m.in. Tadeusz Gajcy i Andrzej Trzebiński. Zmarł na tyfus plamisty na Majdanku. Bronisław Onufry Kopczyński urodził się 10 września 1916 r. w Warszawie w rodzinie znanego malarza Bronisława Kopczyńskiego. Po ukończeniu humanistycznego Gimnazjum im. Joachima Lelewela w 1934 r. rozpoczął studia w stołecznym Konserwatorium Muzycznym. W drugiej połowie lat 30. związał się Ruchem Narodowo-Radykalnym „Falanga”. W 1936 r. został redaktorem naczelnym kwartalnika „Ruch Kulturalny”, będącego jednym z organów prasowych „Falangi”, w którym poruszano zagadnienia kultury i stawiano przed sobą zadanie stworzenia programu „narodowej rewolucji kulturalnej”. W grudniu 1936 r. z inicjatywy Kopczyńskiego powstała Polska Organizacja Akcji Kulturalnej (POAK), której celem było propagowanie polskości w życiu duchowym, kulturze i sztuce. Cel ten miał być osiągnięty poprzez zaangażowanie w życie kulturalne szerokich mas robotniczych i chłopskich. POAK organizowała m.in.: dyskusje literackie, wieczory autorskie, wystawy plastyczne oraz odczyty. W 1938 r. Kopczyński został redaktorem naczelnym dwutygodnika „W natarciu” będącego organem prasowym tej organizacji. Na jego łamach głosił postulaty uwolnienia polskiej kultury od wpływów obcych i związania jej z potrzebami narodowymi. Publikował także w „Prosto z mostu”, „Falandze”, „Przełomie” i „Ruchu Młodych”. We wrześniu 1939 r. nie został zmobilizowany z powodu wady wzroku. W grudniu tego roku na skutek denuncjacji jednego z byłych działaczy „Falangi” został aresztowany przez Gestapo. W lutym 1940 r. dzięki interwencji swojego ojca został zwolniony z więzienia. Wkrótce zaangażował się w działalność podziemną, jesienią 1940 r. wstąpił Konfederacji Narodu, gdzie pod pseudonimem, „Adam” kierował pionem kulturalnym. Wiosną 1942 r. Kopczyński był inicjatorem powstania oraz pierwszym redaktorem naczelnym miesięcznika „Sztuka i Naród”, pierwszego literackiego konspiracyjnego pisma w okupowanej Polsce, którego zaplecze polityczne stanowiła Konfederacja. Czasopismo to było w pewnym sensie kontynuacją „Ruchu Kulturalnego” i prezentowanych w nim idei dostosowanych do ówczesnych wojennych realiów. Zamieszczane w nim były utwory poetyckie i prozatorskie, artykuły publicystyczne oraz szkice historyczno-literackie. Oprócz działalności podziemnej Kopczyński zajmował się także komponowaniem i pisaniem pieśni oraz kantat, czym zarabiał na życie. W ciągu dwóch lat okupacji skomponował ich ponad sto. Najbardziej znanym jego dziełem muzycznym jest pieśń Uderzeniowych Batalionów Kadrowych: „Wymarsz Uderzenia (A jeśli będzie wiosna)”. W nocy z 8 na 9 stycznia 1943 r. w ramach akcji represyjnej, w wyniku której zatrzymano ponad dwustu podziemnych działaczy politycznych, Kopczyński został ponownie aresztowany i osadzony na Pawiaku, a następnie 17 stycznia trafił do obozu koncentracyjnego na Majdanku. Na skutek nieludzkich warunków panujących w obozie zachorował na tyfus plamisty, w wyniku którego zmarł 5 kwietnia 1943 r.