Dyplomowany oficer Wojska Polskiego, uczestnik konspiracji antyhitlerowskiej i antykomunistycznej. Jego decyzja o ujawnieniu organizacji i dekonspiracja jej członków, chociaż powodowana dobrymi intencjami, wywoływała w swoim czasie i do dziś wywołuje kontrowersje. Jan Rzepecki urodził się 29 września 1899 r. w Warszawie. Uczył się w Gimnazjum im. A. Kreczmara. Od 1912 r. był członkiem tajnego skautingu, a następnie Związku Strzeleckiego. W 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym w 1917 r. znalazł się w szeregach Polskiej Siły Zbrojnej. W Ostrowi Mazowieckiej ukończył szkołę oficerską i uzyskał w czerwcu 1918 r. pierwszy stopień oficerski. Od listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim jako dowódca kompanii w 3. pułku piechoty Legionów. W jego szeregach walczył w wojnie z bolszewikami. W 1920 r. zdał maturę i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie. W 1925 r. objął dowodzenie nad batalionem w Oficerskiej Szkole Piechoty w Warszawie. Podczas przewrotu majowego walczył na jego czele po stronie rządu. W latach 1928-1932 pracował w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, zaś od 1935 r. do wybuchu wojny był wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej. Podczas kampanii wrześniowej zajmował stanowisko szefa Oddziału III Operacyjnego sztabu Armii „Kraków”. Po klęsce wojny obronnej od października 1939 r. działał w konspiracji, zajmując stanowisko szefa sztabu okręgu Warszawa-Miasto Służby Zwycięstwu Polski i Związku Walki Zbrojnej. Od listopada 1940 r. do upadku powstania warszawskiego kierował Biurem Informacji i Propagandy Komendy Głównej ZWZ-AK. Po kapitulacji powstania przebywał w oflagach Łambinowice i Dobiegniew, a po wyzwoleniu w lutym 1945 r. wrócił do kraju. W marcu 1945 r. został mianowany I zastępcą gen. Leopolda Okulickiego „Niedźwiadka”, po jego aresztowaniu w końcu tego miesiąca pełnił obowiązki komendanta organizacji „Nie”. Od maja stał na czele Delegatury Sił Zbrojnych, a po jej rozwiązaniu w sierpniu 1945 r. założył Zrzeszenie „Wolność i Niezawisłość”, zostając jego pierwszym prezesem. Aresztowany 5 listopada 1945 r. przez UB, zawierzywszy gwarancjom o nierepresjonowaniu, podjął współpracę i ujawnił organizację. Na wieść o tym, zmuszany do podobnej współpracy rotmistrz Pilecki miał stwierdzić: „Rzepeckiemu za to, co zrobił, prawdziwi patrioci naplują w twarz”. W procesie kierownictwa Zrzeszenia WiN toczącym się przed Sądem Wojskowym w Warszawie na początku 1947 r. płk Rzepecki został skazany na karę 8 lat więzienia, a następnie ułaskawiony przez Bieruta. Niedługo po wyjściu na wolność wygłosił odczyt pt.: „Wyjdź z podziemia - buduj Polskę”, którego treść została nagłośniona w prasie i radiu. Ponownie aresztowany na początku 1949 r., bez wyroku sądowego był więziony do grudnia 1954 r. Wkrótce zrehabilitowany, został pracownikiem naukowym Instytutu Historii PAN, gdzie uzyskał doktorat. Płk Jan Rzepecki zmarł 28 kwietnia 1983 r. w Warszawie, jego grób znajduje się na Powązkach. Był wielokrotnie odznaczany, m.in. Krzyżem Złotym Orderu Wojennego Virtuti Militari. W 1995 r. nadano mu pośmiertnie Order Orła Białego. Źródło: malopolskawiiwojnie.pl