W Lublinie za powieszenie kilku plakatów z hasłami „Syjoniści won z Lublina” oraz „Nasze ulice!, nasze kamienice!” trzech mężczyzn zostało aresztowanych przez specjalną grupę policji na trzy miesiące pod zarzutem udziału w grupie przestępczej i nawoływania do nienawiści wobec innych osób.

Krótka informacja, a ile w niej treści. Po pierwsze wydrukowanie na komputerze kilku plakacików i powieszenie ich w kilku miejscach jest w III RP formą udziału w grupie przestępczej – zbrodnią na miarę wymuszania haraczy, handlu narkotykami, handlu ludźmi, czy zabójstw.

Po drugie za wydrukowanie na komputerze kilku plakacików i powieszenie ich w kilku miejscach, podlega się aresztowi niczym gangsterzy czy mordercy.

Po trzecie nie dziwi ogromny dług publiczny, jeżeli w III RP aresztuje się za czyny które trudno określić zbrodnią, a koszty aresztu wynoszą 2400 złotych miesięcznie (czyli 22.800 zł trzech osób przez trzy miesiące).

Po czwarte nie może dziwić poczucie braku bezpieczeństwa u Polaków, gdy specjalna grupa policji zamiast łapać gangsterów czy morderców zajmowała się trzema panami drukującymi na domowym komputerze plakaciki.

Po piąte zastanawiające jest to, że za zbrodniczą uznano treść owych plakacików. Rezolucja numer 3379 Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Jednoczonych uznała 10 listopada 1975 syjonizm za odmianę rasizmu. Plakaciki były więc antyrasistowskie, a panowie zostali skazani aresztowani za walkę z rasizmem. Dodatkowo nie wiadomo dlaczego kamienice w Polsce, w mieście zamieszkałym przez Polaków, miałyby nie należeć do Polaków. Nie ma przecież w polskim prawie przepisów zakazujących postulowania dobrobytu dla obywateli III RP.

Jan Bodakowski

fot. sxc.hu

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.